Jeden z właścicieli działki letniskowej, zaskarżył regulamin utrzymania czystości i porządku uchwalony przez radę gminy.
Mężczyzna wyjaśnił, iż rada uzależniła pobieranie opłaty dla nieruchomości letniskowych od okresu, w jakim odpady powstają, co jego zdaniem, jest niezgodne z ustawą z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2013 r., poz. 1399).
WSA przyznał rację skarżącemu.
Sąd zwrócił uwagę, iż ustawodawca wprowadził podział na nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy i na nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, a powstają na nich odpady komunalne.
Zamiarem ustawodawcy nie było utożsamianie nieruchomości, na której zamieszkują mieszkańcy, wyłącznie z nieruchomościami zamieszkałymi stale. Do tej grupy należy zaliczyć wszystkie nieruchomości, na których mieszkają mieszkańcy, choćby robili to nieregularnie.
W przypadku nieruchomości zamieszkanych obowiązek ponoszenia opłat za gospodarowanie odpadami powstaje za każdy miesiąc, w którym na danej nieruchomości zamieszkuje mieszkaniec. Zatem odnosząc te normy do nieruchomości zabudowanych budynkami letniskowymi i w tym przypadku obowiązek ponoszenia opłat powstaje za każdy miesiąc, w którym na danej nieruchomości zamieszkuje mieszkaniec.
Natomiast rada w regulaminie uzależniła pobieranie opłaty dla nieruchomości letniskowych od okresu, w jakim odpady powstają, zamiast od okresu, w którym na danej nieruchomości zamieszkuje mieszkaniec.
Tego rodzaju rozwiązanie dla nieruchomości letniskowych jako nieruchomości zamieszkanych jest niedopuszczalne – uznał sąd.
Na podstawie:
Wyrok WSA w Gdańsku z 25 lutego 2015 r., sygn. akt II SA/Gd 674/14, nieprawomocny