Prezydent miasta odmówił dopuszczenia stowarzyszenia do udziału w postępowaniu w sprawie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji. Uznał bowiem, iż uczestnictwo stowarzyszenia w postępowaniu administracyjnym na prawach strony nie jest uzasadnione jego celami statutowymi i nie przemawia za tym interes społeczny.
Stowarzyszenie poskarżyło się do sądu administracyjnego.
We skardze odwołało się do postanowień statutu, zgodnie z którym celem stowarzyszenia jest podejmowanie, wspieranie i pomoc w realizacji inicjatyw na rzecz gmin zajmujących się w rzeczypospolitej Polskiej – w zakresie ochrony dóbr kultury i tradycji.
Ponadto wskazało, iż zgodnie ze statutem celem stowarzyszenia jest działanie na rzecz przestrzegania zapisanych w aktach normatywnych, w tym zwłaszcza w Konstytucji i umowach międzynarodowych, praw obywatelskich przez wszystkie organy administracji państwowej i samorządy, w tym zwłaszcza władzę ustawodawczą, wykonawczą sądowniczą, organy kontroli publicznej.
WSA rozpatrując sprawę uznał, iż tego rodzaju bardzo ogólnie sformułowane cele nie pozwalają na uznanie, że działalność stowarzyszenia pozostaje w ścisłym związku z przedmiotem postępowania w przedmiocie warunków zabudowy.
Przedmiot działania może być opisany syntetycznie i pozwalać stowarzyszeniu na rozmaite formy działalności – i to na terenie całego kraju, ale nie oznacza to, że stowarzyszenie może wziąć udział w każdym postępowaniu administracyjnym.
Gdyby uznać za wystarczające wskazanie takich ogólnych celów działalności w statucie, to należałoby przyjąć, że stowarzyszeniu, niezależnie od jego merytorycznych kompetencji, przysługuje prawo do wzięcia do udziału praktycznie w każdym postępowaniu administracyjnym.
Organy zawsze bowiem powinny kierować się zasadą praworządności w indywidualnych sprawach administracyjnych, które zwykle dotyczą praw i obowiązków lub wolności obywateli (stron postępowania), jak i zachowywać transparentność w celu zapewnienia kontroli społecznej ich działalności.
Na podstawie;
Wyrok WSA w Poznaniu z 23 grudnia 2015 r., sygn. akt II SA/Po 876/15, nieprawomocny
