Matka wystąpiła z wnioskiem o ustalenie dla prawa do zasiłku pielęgnacyjnego dla swojego dziecka.
Do wniosku dołączyła wyrok sądu apelacyjnego - wydział pracy i ubezpieczeń społecznych przyznający jej synowi prawo do renty socjalnej.
Prezydent miasta odmówił przyznania prawa do zasiłku pielęgnacyjnego. Organ uznał bowiem, iż z przedłożonych dokumentów wynika, że syn wnioskodawczyni nie legitymuje się orzeczeniem o niepełnosprawności.
Kobieta poskarżyła się do sądu administracyjnego.
WSA uznał skargę za zasadną.
Sąd zwrócił uwagę, iż jedną z przesłanek przyznania renty socjalnej jest całkowita niezdolność do pracy.
Poznaj Linie Orzecznicze Lex >>>
Z dołączonego do akt administracyjnych materiału dokumentacyjnego wynika, że sąd apelacyjny przyznał synowi wnioskodawczyni prawo do stałej renty socjalnej stwierdzając, że jest on całkowicie trwale niezdolny do pracy.
Wyrok został zaś wydany w wyniku rozpoznania apelacji od wyroku sądu okręgowego, który zapadł wskutek wniesienia odwołania od decyzji ZUS, wydanej na podstawie orzeczenia lekarza orzecznika ZUS.
W ocenie sądu, jako równoważne z orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS o całkowitej niezdolności do pracy - uznać należy ustalenie prawomocnym wyrokiem sądu, wydanym w wyniku rozpoznania środka zaskarżenia od decyzji ZUS, że osoba jest całkowicie niezdolna do pracy w rozumieniu art. 12 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.).
Na podstawie:
Wyrok WSA w Gliwicach z 16 marca 2016 r., sygn. akt IV SA/Gl 782/15, nieprawomocny
