Rada miasta podjęła uchwałę w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla jednego z osiedli.
W uchwale ustaliła między innymi nakaz zapewnienia na działce budowlanej stanowisk postojowych dla samochodów osobowych, w łącznej liczbie nie mniejszej niż 1,5 stanowiska postojowego na każde mieszkanie w budynku wielorodzinnym, w tym 1 stanowisko dla pojazdów zaopatrzonych w kartę parkingową na każde 30 mieszkań.
Wojewoda zakwestionował legalność postanowień uchwały.
Po dokonaniu stosownych wyliczeń odnoszących się do istniejącej zabudowy wojewoda stwierdził, że według uchwały jedno miejsce postojowe dla pojazdów zaopatrzonych w kartę parkingową będzie przypadało na 45 miejsc postojowych.
Natomiast z ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2015 r., poz. 460 z późn. zm.) wynika, że miejsca postojowe dla pojazdów zaopatrzonych w kartę parkingową powinny być dwa, jeżeli liczba stanowisk postojowych wynosi od 16 do 40.
Poznaj Linie Orzecznicze Lex >>>
Zatem w opinii organu nadzoru wymienione postanowienie uchwały jest sprzeczne z przepisem ustawy i w związku z tym godzi w zasady sporządzania planu miejscowego.
WSA nie zgodził się ze stanowiskiem wojewody.
Sąd zwrócił uwagę, iż regulacje w zakresie liczby miejsc postojowych zapisane w ustawie o drogach publicznych są skierowane do organów właściwych do zarządzania ruchem na drogach i odnoszą się wyłącznie do miejsc postojowych zlokalizowanych na drogach publicznych, w strefach zamieszkania oraz w strefach ruchu.
Rada podejmując uchwałę nie wiedział, czy w obszarze przeznaczonym pod budownictwo zostanie wyznaczona strefa zamieszkania czy też strefa ruchu.
Przy uchwalaniu planu miejscowego organ uchwałodawczy nie jest zobowiązany do uregulowania ilości miejsc postojowych dla pojazdów zaopatrzonych w kartę parkingową w zgodzie z przepisami ustawy o drogach publicznych.
Organ sporządzający plan miejscowy wśród minimalnej ilości miejsc postojowych ma jedynie przewidzieć miejsca przeznaczone dla pojazdów zaopatrzonych w kartę parkingową – wyjaśnił sąd.
Na podstawie:
Wyrok WSA w Poznaniu z 17 kwietnia 2016 r., sygn. akt II SA/Po 116/16, nieprawomocny
