Administrator w miejskim ośrodku pomocy społecznej przyznał wnioskodawcy dodatek mieszkaniowy.
Mężczyzna uznał, iz przyznana mu pomoc jest niewystarczająca. W skardze do sądu administracyjnego domagał się przyznania dodatku w wysokości 100% ponoszonych przez niego faktycznych kosztów utrzymania zajmowanego mieszkania.
WSA uznał skargę za niezasadną.
Wyjaśnił, iż dodatek mieszkaniowy, jak sama nazwa wskazuje, jest świadczeniem uzupełniającym własne wydatki zajmującego mieszkanie.
Sąd przypomniał, iż organ administracji publicznej jest związany ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 966 ze zm.) i nie może przyznać wyższego dodatku mieszkaniowego niż 70% wydatków mieszkaniowych.
Dodatek mieszkaniowy ma na celu pokrycie z funduszy publicznych tylko części kosztów utrzymania mieszkania, jakie obowiązana jest ponosić osoba uprawniona do otrzymania takiego dodatku. Jego przyznanie stanowi formę zwolnienia wnioskodawcy z obowiązku ponoszenia oznaczonej kwotowo części kosztów utrzymania zajmowanego przezeń mieszkania.
Zakres udzielania pomocy określa ustawa, zgodnie z którą pomoc ta ma charakter częściowy i nie pokrywa w całości wydatków na mieszkanie osoby uprawnionej do takiego dodatku – wyjaśnił sąd.
Na podstawie:
Wyrok WSA we Wrocławiu z 24 czerwca 2015 r., sygn. akt IV SA/Wr 643/14, nieprawomocny