Artykuł pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.
Sprawa dotyczyła mężczyzny, który wyrokiem sądu rejonowego został uznany winnym kierowania pojazdem w stanie nietrzeźwości. Kierowcy zatrzymano prawo jazdy i orzeczono zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres dwóch lat.
Po upływie tego czasu prezydent miasta skierował meżczyznę na badania psychologiczne, przeprowadzane w celu ustalenia istnienia lub braku przeciwwskazań psychologicznych do kierowania pojazdami.
Mężczyzna odwołał się od decyzji. Tłumaczył to tym, iż że nie planuje ubiegania się o zwrot prawa jazdy z uwagi na swój wiek i stan zdrowia. W związku z tym uznał za bezcelowe kierowanie go na badania psychologiczne.
WSA powołując się na ustawę z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz. U. Nr 30, poz. 151, z późn. zm.) stwierdził, iż brak jest podstaw, by kierować na badanie psychologiczne osobę, która nie posiada uprawnień do kierowania pojazdami. Ponadto sankcją za niepoddanie się w wyznaczonym terminie badaniom psychologicznym jest zatrzymanie prawa jazdy. Zatem skierowanie na badanie psychologiczne osoby nieposiadającej prawa jazdy jest bezprzedmiotowe - niepoddanie się takim badaniom nie wiąże się bowiem z żadnymi konsekwencjami.
WSA zwrócił uwagę, iż w dacie wydania decyzji o skierowaniu na badania psychologiczne mężczyzna nie posiadał uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi. W związku z tym, zdaniem sądu, brak było podstaw do skierowania go na takie badanie. Ponadto skarżący wyjaśnił, iż nie ma zamiaru ubiegać się o zwrot prawa jazdy z uwagi na swój stan zdrowia. Sąd podkreślił, iż organ ma obowiązek skierować osobę na takie badania dopiero wówczas, gdy będzie się ona ubiegała o przywrócenie uprawnień do kierowania pojazdami.
Artykuł pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.
Na podstawie:
Wyrok WSA w Gdańsku z 21 listopada 2013 r., sygn. akt III SA/Gd 606/13