Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.
Spółdzielnia mieszkaniowa zaskarżyła uchwałę rady gminy dotyczącą wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi.
Zdaniem spółdzielni rada nie zróżnicowała stawek opłat w zależności od rodzaju zabudowy, zgodnie z art. 6j ust. 2a ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 391).
WSA uznał, iż skarga jest zasadna jednak z innych przyczyn niż wskazywane przez spółdzielnię.
WSA zwrócił uwagę, iż w przypadku wyboru metody ustalania opłaty za
gospodarowanie odpadami od "gospodarstwa domowego" rada gminy władna jest jedynie do wskazania jednej stawki takiej opłaty od gospodarstwa domowego, bez względu na liczbę osób w nim zamieszkujących.
Z żadnego przepisu prawa nie wynika bowiem upoważnienie dla rady gminy do wprowadzenia w ramach tej metody, dodatkowego kryterium, jakim jest podział gospodarstw domowych na kategorie zależne od liczby osób w nich zamieszkujących i zróżnicowanie na tej podstawie wysokości stawki opłaty.
Ustawa przewiduje wprawdzie możliwość różnicowania stawki opłaty w zależności m.in. od liczby mieszkańców zamieszkujących nieruchomość, jest to jednak metoda odrębna, która nie była przez radę gminy stosowana.
W ocenie sądu przewidzianego w ustawie pojęcia "liczby mieszkańców zamieszkujących daną nieruchomość" nie można utożsamiać z zastosowanym w uchwale pojęciem gospodarstwa domowego, gdyż osoby zamieszkujące nieruchomość nie muszą tworzyć ze sobą gospodarstwa domowego.
Na podstawie:
Wyrok WSA w Gdańsku z 17 lutego 2015 r., sygn. akt I SA/Gd 17/15, nieprawomocny
