Urząd gminy wystąpił do organu podatkowego z pytaniem czy poniesione przez gminę koszty związane z funkcjonowaniem organu gminy, polegające na opłacaniu szkoleń rady gminy, można uznać za przychód poszczególnych radnych wchodzących w skład tego organu, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Zdaniem strony, wydatki te nie stanowią nieodpłatnego świadczenia i tym samym nie stanowią przychodu dla poszczególnych radnych wchodzących w skład organu.
Natomiast organ podatkowy uznał, iż szkolenia radnych stanowią nieodpłatne świadczenia, które należy zakwalifikować do przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, niepodlegąjące zwolnieniu od podatku dochodowego.
NSA zwrócił uwagę, iż podstawowym kryterium, które powinno być stosowane przy ustalaniu, czy dane świadczenie nieodpłatne pracodawcy stanowiło przychód ze stosunku pracy, jest wystąpienie po stronie pracownika przysporzenia.
Zdaniem sądu nie można mówić o przysporzeniu w sytuacji, gdy jedynym konkretnym celem i efektem szkolenia członków rada gminy - jest zapewnienie funkcjonowania tego organu.
Osoby w nich uczestniczące nie uzyskują bowiem w związku z udziałem w tych szkoleniach wymiernych finansowo korzyści w postaci nowych uprawnień czy kwalifikacji, które musiałyby uzyskać we własnym zakresie, ponosząc wydatki na szkolenia. Posiadanie przez członków rady gminy wiedzy niezbędnej do pełnienia funkcji członka organu stanowiącego, pozwala gminie na prawidłowe wykonywanie jej ustawowych obowiązków.
W konsekwencji oznacza to, że urząd gminy - jako płatnik - nie ma obowiązku pobierać zaliczki na podatek dochodowy z tytułu wydatków związanych z funkcjonowaniem organów gminy, w tym szkoleń członków rady gminy – uznał NSA.
Na podstawie:
Wyrok NSA z 18 marca 2015 r., sygn. akt II FSK 398/13, prawomocny
