Wnioskodawca zwrócił się do zarządu okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego z zapytaniem prasowym o przesłanie kopii protokołów z odbytych posiedzeń od stycznia 2019 r. Podpisał się jako redaktor naczelny czasopisma. Zarząd wezwał go do doręczenia odpisu z właściwego rejestru dzienników i czasopism, potwierdzającego fakt pełnienia funkcji redaktora naczelnego pod rygorem pozostawienia wniosków bez rozpoznania. Wnioskodawca przesłał postanowienie sądu okręgowego, z którego wynikało, że był redaktorem kwartalnika. Natomiast w odpowiedzi na zapytanie do Biblioteki Narodowej, zarząd ustalił, że nie wpłynęły tam żadne egzemplarze obowiązkowe czasopisma. Mając to na uwadze, organ stwierdził, że wnioskodawca nie był uprawniony do uzyskania informacji prasowej i na tej podstawie odmówił udzielenia odpowiedzi. Wnioskodawca wniósł więc skargę na bezczynność.

 

Monika Nowikowska, Zofia Zawadzka, Joanna Sieńczyło-Chlabicz

Sprawdź  

Cena promocyjna: 55.2 zł

|

Cena regularna: 69 zł

|

Najniższa cena w ostatnich 30 dniach: zł


Z ponagleniem lub bez, zależy od procedury

Sprawą zajął się WSA w Rzeszowie, który wskazał, że wniosek został bezsporne złożony przez redaktora naczelnego czasopisma, o czym świadczyło postanowienie sądu okręgowego. Tym samym żądanie organu o odrzucenie skargi jako pochodzącej od podmiotu nieposiadającego legitymacji czynnej do jej wniesienia było bezzasadne. Sąd podkreślił, że zasadnicze znaczenie miała procedura w oparciu, o którą powinno toczyć się postępowanie. Skarga na bezczynność wniesiona w trybie Prawa prasowego wymagałaby bowiem uprzedniego ponaglenia. Natomiast skarga na bezczynność w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej (udip) jest wolna od tego wymogu.

Czytaj także: WSA: Prawo do prywatności nie chroni informacji o pensjach członków rady nadzorczej szpitala >>
 

Szerszy krąg zobowiązanych do udzielenia informacji

Ustawa Prawo prasowe (upp) wyróżnia dwa tryby udzielania prasie wnioskowanych informacji. Pierwszy z nich został wskazany w art. 3a upp, Przyjęto w nim, że w zakresie prawa dostępu prasy do informacji publicznej stosuje się przepisy udip. Natomiast odrębny tryb został określony w art. 4 upp. W jego ramach prasa korzysta ze specjalnej regulacji, która poszerza katalog podmiotów zobowiązanych do udzielania informacji o podmioty niewymienione w udip i ustanawia autonomiczny tryb weryfikacji wywiązania się z obowiązku udzielenia informacji. Art. 4 ust. 1 upp stanowi bowiem, że przedsiębiorcy i podmioty niezaliczone do sektora finansów publicznych oraz niedziałające w celu osiągnięcia zysku są obowiązane do udzielenia prasie informacji o swojej działalności, o ile na podstawie odrębnych przepisów informacja nie jest objęta tajemnicą lub nie narusza prawa do prywatności. WSA wskazał, że dla wskazania właściwego trybu dostępu do określonej informacji w sytuacji, gdy wnioskuje o nią prasa, decydujące znaczenie nie ma kto i jak pyta. Ważna jest ocena charakteru tej informacji i to, kto jest adresatem wniosku.

 

Należało stosować ustawę o dostępie do informacji publicznej

Polski Związek Łowiecki i zarządy okręgowe są podmiotami wykonującym zadania publiczne, o jakich mowa w art. 4 ust. 1 pkt 5 udip. Tym samym protokoły z ich posiedzeń co do zasady mogą podlegać ujawnieniu w trybie informacji publicznej. Pod warunkiem jednak, że odnoszą się do wykonywania zadań publicznych lub gospodarowaniem mieniem publicznym. Dlatego też skierowanie w formie zapytania prasowego wniosku o udzielenie informacji powinno uruchomić po stronie organu czynności wynikające z udip, a wniesienia skargi na bezczynność nie musiało być poprzedzone ponagleniem.Tym samym podjęcie przez organ rozstrzygnięcia wyłącznie w trybie ustawy Prawo prasowe spowodowało, że słuszny okazał się zarzut bezczynności. Polegała ona bowiem na uruchomieniu niewłaściwej procedury postępowania. Mając powyższe na uwadze, WSA zobowiązał organ do rozpoznania wniosku w trybie udip w terminie 14 dni od doręczenia prawomocnego wyroku.

Wyrok WSA w Rzeszowie z 1 czerwca 2021 r., sygn. akt II SAB/Rz 29/21