Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.
W wyniku przeprowadzonej kontroli u jednego z przewoźników stwierdzono nieprawidłowości w postaci braku aktualnych potwierdzeń uzgodnienia zasad korzystania z trzech przystanków.
Marszałek województwa po przeprowadzeniu postępowania wydał decyzję cofającą zezwolenie.
W odwołaniu od decyzji przewoźnik tłumaczył, iż w momencie, kiedy był koordynowany rozkład jazdy miał zezwolenie na korzystanie ze wspomnianych trzech parkingów.
WSA wyjaśnił, iż organy nie wzięły pod uwagę istotnych zmian zasad świadczenia usług w zakresie publicznych przewozów osób, jakie wprowadziła ustawa z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2011 r., Nr 5, poz. 13, ze zm.).
Sąd zwrócił uwagę, iż uchwała rady gminy w sprawie określenia przystanków komunikacyjnych w gminie została wydana na podstawie już nowych przepisów ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, w myśl którego określenie przystanków komunikacyjnych i dworców oraz warunków i zasad korzystania z nich następuje w drodze uchwały podjętej przez właściwy organ danej jednostki samorządu terytorialnego.
Określenie w uchwale wykazu przystanków oznacza, że od chwili wejścia jej w życie przewoźnikom mogą być udostępniane tylko przystanki w uchwale wymienione. Dotyczy to jednak tylko umów nowych, zawieranych po wejściu w życie uchwały.
Z przepisów ustawy o publicznym transporcie zbiorowym nie wynika bowiem, że podjęcie przez radę gminy uchwały powoduje wygaśnięcie umów określających zasady korzystania z przystanków zawartych przed wejściem w życie ustawy. Umowy te obowiązują zatem nadal przez czas, na jaki zostały zawarte, chyba że zostaną wcześniej rozwiązane lub wypowiedziane – podkreślił sąd.
Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.
Na podstawie:
Wyrok WSA w Lublinie z 30 grudnia 2014 r., sygn. akt III SA/Lu 451/14, nieprawomocny