Z uwagi na wpływające do starosty oferty umów dotyczących gospodarowania odpadami z wypadków, proszę o udzielenie odpowiedzi na niżej postawione pytania.
Czy z art. 101 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r. poz. 21) – dalej u.o. wynika obowiązek zawarcia przez starostę umowy z firmą świadczącą usługi w zakresie zbierania i transportu odpadów z wypadków na gotowość świadczenia usług w przedmiotowym zakresie?
Czy starosta obowiązany jest do określania kodów odpadów z wypadków i wystawiania kart przekazania odpadów?
Czy starosta jest wytwórcą odpadów z wypadków w rozumieniu przepisów ustawy o odpadach?
Jakimi regulacjami prawnymi powinien legitymować się podmiot oferujący świadczenie usługi w zakresie zagospodarowania odpadów z wypadków?
Odpowiedź:
Starosta nie jest wytwórcą odpadów z wypadku, mimo że w określonych przypadkach, wskazanych w art. 101 ust. 5 u.o. zajmuje się ich zagospodarowaniem. Powinien on zawrzeć umowę z firmą świadczącą całodobowe usługi w zakresie transportu i ewentualnie zbierania odpadów. Starosta w SIWZ albo w umowie z usługobiorcą może wskazać kody odpadów, jednakże określenie wszystkich rodzajów odpadów, które mogą pojawić się w związku z zaistniałym zdarzeniem wymagałoby przytoczenia wielu kodów wskazanych w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 27 września 2001 r. w sprawie katalogu odpadów (Dz. U. Nr 112, poz. 1206), gdyż zanim odpadowi zostanie nadany kod z grupy 16, najpierw należy do danego rodzaju odpadu przyporządkować odpowiedni kod odpadu z grupy innej niż 16. Dopiero w przypadku nieodnalezienia odpowiednich kodów odpady te przyporządkowuje się do podgrupy 16 81 - odpady powstałe w wyniku wypadków i zdarzeń losowych. To firma świadcząca usługi musi w swoim zezwoleniu na transport i zbieranie odpadów mieć uwzględnione rodzaje odpadów, które mogą zostać wytworzone w związku z wypadkiem.
Uzasadnienie:
Starosta powinien posiadać podpisaną umowę z firmami posiadającymi zezwolenie na transport i/lub magazynowanie odpadów na warunkach umożliwiających podjęcie w trybie natychmiastowym, przy zachowaniu całodobowej dyspozycyjności działań związanych z odebraniem odpadów z wypadków i ich transport do miejsca unieszkodliwiania. Obowiązek zorganizowania przetargu na wyłonienie firmy, która będzie zajmowała się zagospodarowaniem odpadów z wypadków w sytuacji, gdy obowiązek ten spoczywa na staroście, w przypadkach wskazanych w art. 101 ust. 6 w zw. z art. 101 ust. 1 u.o. albo w przypadku konieczności zorganizowania zastępczego usunięcia odpadów z wypadków wynika z zasady, że gospodarowanie środkami publicznymi wymaga stosowania przepisów ustawy z 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 113, poz. 759, z późn. zm.).
Tylko dla zamówień nieprzekraczających 14 tys. EUR (bez podatku od towarów i usług) nie trzeba przeprowadzać przetargów. Także i w tym przypadku starosta musi zawrzeć umowę na zagospodarowanie odpadów z wypadków jeśli przyczyną powodującą obowiązek ich zagospodarowania jest konieczność ich natychmiastowego zagospodarowania ze względu na zagrożenie życia lub zdrowia ludzi lub możliwość zaistnienia nieodwracalnych szkód w środowisku, a nie ma możliwości ustalenia sprawcy albo egzekucja jest bezskuteczna wobec sprawcy.
Firma zajmująca się usuwaniem odpadów z wypadków powinna posiadać zezwolenie na transport odpadów. Zezwolenie to udzielane jest według dotychczasowych przepisów, tj. art. 28 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 185, poz. 1243), a jeśli będzie gromadzić odpady przed ich transportem do miejsc odzysku lub unieszkodliwienia – zezwolenie na zbieranie odpadów udzielane w trybie art. 43 ust. 1 u.o.
We wniosku o wydanie zezwolenia na zbieranie odpadów należy wskazać miejsce tymczasowego magazynowania (trzeba do wniosku dołączyć tytuł prawny do nieruchomości) oraz należy odnieść się do wszystkich elementów wskazanych w art. 42 ust. 1 u.o. oraz uzyskać decyzję środowiskową w związku z tym, że miejsce zbierania odpadów jest przedsięwzięciem w rozumieniu § 3 ust. 1 pkt 81 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. Nr 213, poz. 1397), chyba że przedsiębiorca nie będzie musiał uzyskać żadnej z decyzji, o których mowa w art. 72 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227, z późn. zm.). Wtedy do wniosku o wydanie zezwolenia na zbieranie dołączenie do wniosku decyzji środowiskowej nie będzie wymagane.
Pytanie pochodzi z programu Prawo Ochrony Środowiska.