Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.
Starosta skierował kierowcę na badanie lekarskie.
Badania miały służyć ustaleniu braku przeciwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami. Starosta oparł swoją decyzję na piśmie głównego lekarza orzecznika ZUS, w którym zawarta była lakoniczna informacja o stwierdzeniu u kierowcy okoliczności mogących stanowić istotną przeszkodę do prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu publicznym.
Mężczyzna odwołał się od decyzji.
Jego zdaniem organy administracji, wydające decyzje o skierowaniu na badania lekarskie, nie są wyłączone od dodatkowego badania czy uzyskana od ZUS informacja o zastrzeżeniach w stanie zdrowia osoby kierującej pojazdem jest wystarczająco umotywowana.
WSA zwrócił uwagę, iż można nakazać przeprowadzenie badań tylko wówczas, gdy istnieją uzasadnione i poważne zastrzeżenia co do stanu zdrowia kierowcy. Przy czym istotne jest, że okoliczności ustalone przez organ muszą z dużym prawdopodobieństwem wskazywać, że w stosunku do kierującego mogą występować przeciwwskazania zdrowotne co do jego dalszego udziału w ruchu. Przeciwwskazania te powinny zostać zweryfikowane podczas badania lekarskiego.
Natomiast starosta był zobligowany do dokonania oceny, czy informacja uzyskana od lekarza jest wiarygodna i zupełna.
Tymczasem w sprawie organ nie uzyskał żadnych dodatkowych informacji od ZUS, poprzestając jedynie na jednozdaniowej informacji o stwierdzeniu uzasadnionych i poważnych okoliczności mogących stanowić istotną przeszkodę do prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu publicznym.
W konsekwencji organy dokonały niewystarczających ustaleń stanu faktycznego i przedwcześnie przyjęły istnienie uzasadnionych zastrzeżeń co do stanu zdrowia kierowcy – uznał sąd.
Na podstawie:
Wyrok WSA w Krakowie z 12 lutego 2015 r., sygn. akt III SA/Kr 1749/14, nieprawomocny