W sprawie właściciel pojazdu otrzymał wezwanie do uiszczenia opłaty dodatkowej w związku z niewykupieniem opłaty za parkowanie pojazdu w strefie płatnego parkowania. Organ powołał się na uchwałę rady miasta, zgodnie z którą opłaty pobierane są we wszystkie dni robocze w godz. 10-18 za pomocą kart postojowych i abonamentów postojowych oraz innych elektronicznych form płatności.
Właściciel pojazdu stwierdził, iż obowiązek uiszczenia opłaty nie istnieje, bowiem dzień kwestionowanego parkowania przypadał na sobotę, a sobota nie jest dniem roboczym.
WSA uznał, iż skoro sobota powinna być traktowana na równi z dniami ustawowo wolnymi od pracy w rozumieniu art. 57 § 4 K.p.a., mając na uwadze zasadę zaufania do państwa i stanowionego przez niego prawa, to należy soboty w ten sam sposób traktować na gruncie tej samej gałęzi prawa – prawa administracyjnego, w tym na gruncie ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. 2007.115). Wykładnia przepisu art. 13b ust.1 ustawy o drogach publicznych, wobec braku legalnej definicji "dni roboczych", powinna uwzględniać ten sposób jego rozumienia, który zapewnia tzw. bezpieczeństwo prawne, a zatem aby przepis nie stanowił swoistego rodzaju pułapki wobec jego niejednolitej wykładni związanej z wątpliwościami interpretacyjnymi.
WSA przypomniał, że obowiązki nakładane na obywateli muszą wynikać z jednoznacznych przepisów prawa i niedopuszczalna przy tym jest rozszerzająca interpretacja takich przepisów. Przyjęcie odmiennego stanowiska mogłoby prowadzić do nakładania na obywateli obowiązków w większym zakresie, niż było to zamierzeniem ustawodawcy, z naruszeniem ustawowej delegacji do ustalania zakresu obowiązków ciążących na adresatach działań administracji publicznej. W związku z tym należy przyjąć, iż sobota nie jest dniem roboczym w rozumieniu art. art.13b ust. 1 i 4 ustawy o drogach publicznych – podkreślił WSA.
Na podstawie:
Wyrok WSA w Krakowie z 24 października 2013 r., sygn. akt III SA/Kr 356/13