Prezydent miasta orzekł o ustaleniu warunków zabudowy dla inwestycji na rzecz wnioskodawcy.
W wyniku przeprowadzonego postępowania SKO stwierdziło, iż decyzja skierowana została między innymi do nieżyjącej strony - osoby zmarłej. Zdaniem organu skierowanie decyzji do osoby zmarłej stanowi rażące naruszenie prawa co powoduje nieważność decyzji.
Istota sprawy sprowadziła się do oceny rozumienia skierowania decyzji do osoby zmarłej.
Zdaniem WSA skierowanie decyzji do strony należy interpretować jako taką sytuację, w której z danej decyzji wynikają dla takiej strony określone prawa bądź obowiązki materialnoprawne. W sytuacji natomiast, gdy decyzja nie reguluje praw danej strony, to jej skierowanie do osoby zmarłej stanowi niewątpliwie wadę postępowania, ale nie jest to rażące naruszenie prawa. Decyzje ustalające warunki zabudowy zasadniczo określają parametry zabudowy tylko dla wnioskodawcy. Spornym jest nawet to, czy dla samego wnioskodawcy taka decyzja tworzy jakieś prawa, skoro w orzecznictwie sądowym także wskazuje się, że ma ona jedynie charakter deklaratoryjny. Jest to jedynie promesa uzyskania decyzji o pozwoleniu na budowę i nie może stanowić samodzielnej podstawy do podjęcia działań inwestycyjnych
Zatem zdaniem WSA dla inwestora składającego wniosek o ustalenie warunków zabudowy, decyzja ustalająca takie warunki umożliwia jedynie wszczęcie kolejnej procedury administracyjnej w przedmiocie uzyskania pozwolenia na budowę. Pozostałe, poza inwestorem, osoby co do zasady nie uzyskują w drodze decyzji ustalającej warunki zabudowy żadnych uprawnień. W przypadku postępowania zmierzającego do ustalenia warunków zabudowy, skierowanie decyzji ustalającej takie warunki do osoby zmarłej, nie będącej wnioskodawcą i na rzecz której nie są ustalane takie warunki, nie stanowi w tej sprawie "rażącego naruszenia prawa" – podkreślił WSA.
Na podstawie:
Wyrok WSA w Krakowie z 30 sierpnia 2013 r., sygn. akt II SA/Kr 526/13