Radnemu nie można ograniczać prawa do informacji publicznej

Nie można uniemożliwić radnemu uzyskania informacji w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej tylko dlatego, że przysługuje mu prawo zasiadania w radzie uznał NSA.

Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.

Radny powołując się na ustawę z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), zwrócił się do prezydenta miasta z wnioskiem o udostępnienie mu treści umowy dzierżawy jednego z obiektów gminnych.

Prezydent odmówił udostępnienia treści umowy. Uznał bowiem, iż jako radny posiada on inne możliwości uzyskania żądanej informacji.

W odpowiedzi radny wskazał, że nie ma innego trybu dostępu do żądanej informacji publicznej. Takiego trybu nie przewidują przepisy statutu dzielnicy ani ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 594 ze zm.).

Radny podkreślił, iż jako członek wspólnoty samorządowej, niezależnie od statusu radnego, ma prawo formułować wnioski w trybie dostępu do informacji publicznej, zaś organ zobowiązany jest je realizować. Podkreślił ponadto, iż prezydent miasta nie wskazał na alternatywny tryb dostępu do informacji.

NSA uznał, iż radny, niezależnie od pełnionej funkcji publicznej, którą sprawuje poprzez udział w posiedzeniach rady, pozostaje obywatelem i jak każdy członek danej wspólnoty samorządowej, ma prawo do formułowania swych indywidualnych wniosków w trybie dostępu do informacji publicznej.

Nie można uniemożliwienić radnemu uzyskania informacji w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej tylko dlatego, że przysługuje mu prawo zasiadania w radzie i sprawowania w ramach jej kompetencji kontroli. Byłoby to niczym nieuzasadnione ograniczenie w dostępie do informacji publicznej.

Przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej są środkiem, który zapewnia radnemu możliwość podejmowania inicjatyw na forum rady, poddawania pod głosowanie stawianych przez niego wniosków, ocen i opinii w zakresie spraw gminnych, czy też interpelowania w sprawach wyborców, które częstokroć wymagają uprzedniego zweryfikowania istniejącego stanu rzeczy, a więc wyjaśnienia i oceny w oparciu o informacje źródłowe – podkreślił NSA.

Na podstawie:
Wyrok NSA z 20 grudnia 2013 r., sygn. akt I OSK 2026/13, prawomocny

Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.