Spółka wystąpiła do rady powiatu, o wyrażenie zgody na rozwiązanie stosunku pracy radnego. W uzasadnieniu wskazała szereg nieprawidłowości w pracy radnego, w okresie kiedy pełnił obowiązki prezesa spółki. Na potwierdzenie zarzutów, do pisma załączyła kserokopie dokumentów.

Rada odmówiła wyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy z jej radnym. Argumentowała, iż radny zaprzeczył zarzutom postawionym przez pracodawcę i jako powód podjęcia przez pracodawcę decyzji o wypowiedzeniu stosunku pracy wskazał przyczyny polityczne.

W odpowiedzi spółka wskazała, iż zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U z 2001 r. Nr 142 poz., 1592 ze zm.), rada ma obowiązek odmówić zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym, jeżeli podstawą rozwiązania tego stosunku są zdarzenia związane z wykonywaniem przez radnego mandatu. Tymczasem wskazane przez nią przyczyny uzasadniające rozwiązanie stosunku pracy w żadnym stopniu się z tym nie wiążą, a ponadto są potwierdzone stosowną dokumentacją.

W ocenie WSA rada powiatu nie wykazała, że motywy podane przez spółkę nie mogą być podstawą do wyrażenia wnioskowanej zgody. Rada nie udowodniła swoich racji poprzestając na nieuzasadnionym twierdzeniu, że rzeczywiste motywy wniosku są związane z wykonywaniem mandatu przez radnego, odnosząc się do bliżej nieokreślonych przyczyn politycznych.

Rada nie odniosła się w ogóle do zarzutów, które legły u podstaw wniosku, a także do załączonych do niego dokumentów, co czyni wątpliwym czy merytorycznie wniosek w ogóle był rozpoznawany przez organ. WSA zwrócił uwagę, iż rada powołała się na przepis art. 22 ust. 2 ustawy o samorządzie powiatowym, traktując go w istocie jako blokadę podjęcia zamierzonego rozwiązania stosunku pracy radnego. Sąd uznał, że podjęcie uchwały odmawiającej zgody na rozwiązanie umowy o pracę z radnym, jeżeli podstawą rozwiązania tego stosunku pracy są zdarzenia związane z wykonywaniem przez radnego mandatu, a pracodawca wskazuje na inne podstawy, rada powinna w sposób przekonywujący uzasadnić, dlaczego nie daje wiary podstawom wskazanym przez pracodawcę. Zdaniem WSA w podjętej uchwale takiego uzasadnienia nie było, rada stwierdziła tylko, że nie ma możliwości zweryfikowania zarzutów, a sprawą powinien zająć się prokurator.

WSA przypomniał, iż w utrwalonym orzecznictwie sądów administracyjnych przyjęto, że uchwała odmowna powinna być należycie uzasadniona, co wynika nie tylko ze standardów demokratycznego państwa prawnego, ale również z zasady jawności działania władzy publicznej. W przeciwnym razie nie jest wiadomo, z jakiego powodu rada gminy udzieliła, względnie odmówiła udzielenia takiej zgody.

Na podstawie:
Wyrok WSA w Szczecinie z 30 października 2013 r., sygn. akt II SA/Sz 679/13