Rada gminy może wyrazić zgodę na rozłożenie opłaty planistycznej na raty (II OSK 1328/10, LEX nr 746472)

Upoważnienie zawarte w art. 43 ust. 2 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 ze zm.) z 2005 r. obejmuje określenie szczegółowych zasad, sposobu i trybu udzielania ulg, a przewidziane przez radę wymogi w zakresie uzyskiwania zgody właściwej komisji lub rady mieszczą się w ramach takich właśnie zasad i trybu udzielania ulg i tym samym nie znajduje uzasadnienia zarzut wkraczania w kompetencje wójta, wyraźnie wskazanego jako organ właściwy do wydawania przedmiotowych decyzji.

Rada gminy w uchwale wyraziła zgodę na rozłożenie na raty należności z tytułu opłaty planistycznej. Uchwała ta została podjęta na podstawie wcześniejszej uchwały w sprawie szczegółowych zasad i trybu umarzania, odraczania i rozkładania na raty należności pieniężnych gminy oraz jej jednostek organizacyjnych, do których nie stosuje się przepisów ustawy Ordynacja podatkowa, oraz wskazania organów do tego uprawnionych.

NSA rozpatrując skargę stwierdził, iż istotę sporu prawnego stanowiło to, czy istniały podstawy prawne do podjęcia przez radę gminy uchwały w sprawie wyrażenia zgody na rozłożenie na raty opłaty planistycznej i jaki jest charakter takiej uchwały. W opinii Sądu przepis art. 43 ust. 2 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 ze zm.) wówczas obowiązującej (regulacja nowej ustawy jest w tym zakresie identyczna), upoważniał organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego do określenia szczegółowych zasad, sposobu i trybu udzielania ulg, o których mowa w ust. 1 tego artykułu, oraz do wskazania organu lub osoby do tego uprawnionej. Zdaniem NSA rozwiązania przyjęte przez radę gminy w uchwale nie wykraczają poza granice upoważnienia ustawowego wynikającego z art. 43 ust. 2 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 ze zm.) i dotyczą właśnie wprowadzenia szczegółowych zasad i trybu umarzania, odraczania i rozkładania na raty określonych należności przypadających jednostce samorządu terytorialnego lub jej jednostkom organizacyjnym oraz wskazania organów do tego uprawnionych i prawa nie naruszają. Te same zasady obowiązują przy odraczaniu terminów zapłaty całości lub części należności i rozkładania całości lub części należności na raty na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy, licząc od dnia złożenia wniosku. Z regulacji tej wynika, że rada gminy nie przenosi kompetencji do wydawania decyzji administracyjnych z wójta na siebie. Wójt pozostaje organem właściwym w sprawach decyzji dotyczących umarzania należności, odraczania terminów spłaty i rozkładania ich na raty ale, w określonych sytuacjach, musi uzyskiwać zgodę właściwej komisji lub rady. Rada gminy nie wydała decyzji w sprawie rozłożenia na raty przedmiotowej należności, nie określiła liczby rat i terminu ich spłaty - ale jedynie wyraziła zgodę na rozłożenie na raty w oparciu o wcześniejszą uchwałę, do której wydania była uprawniona. Ta uchwała miała podstawę prawną w uchwale podjętej na podstawie upoważnienia określonego w art. 43 ust. 2 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 ze zm.). Upoważnienie tam zawarte obejmuje określenie szczegółowych zasad, sposobu i trybu udzielania ulg, a przewidziane przez radę wymogi w zakresie uzyskiwania zgody mieszczą się w ramach takich właśnie zasad i trybu udzielania ulg i tym samym nie znajduje uzasadnienia zarzut wkraczania w kompetencje wójta, wyraźnie wskazanego jako organ właściwy do wydawania przedmiotowych decyzji.