Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.
Spór prawny w tej sprawie dotyczył tego, czy rada gminy może na podstawie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.) stwierdzić nieważność własnej uchwały w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
Wojewoda wniósł skargę do sądu administracyjnego na uchwałę rady miejskiej dotyczącą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego centrum miasta. W skardze organ wniósł o stwierdzenie nieważności uchwały w całości.
Rada uwzględniła tę skargę i podjęła uchwałę w sprawie stwierdzenia nieważności uchwały.
Wojewoda uznał, iż do stwierdzenia nieważności uchwały rady gminy uprawniony jest jedynie organ nadzoru oraz sąd administracyjny. Natomiast żaden przepis nie daje radzie gminy kompetencji do stwierdzenia nieważności własnej uchwały.
NSA nie zgodził się z tym stanowiskiem.
NSA wyjaśnił, iż celem wprowadzenia art. 54 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, jest umożliwienie organowi administracji weryfikacji własnego działania lub bezczynności bez konieczności angażowania sądu administracyjnego w ocenę jego zgodności z prawem.
Sąd przypomniał, iż rada gminy posiada kompetencje do podejmowania uchwał w sprawie miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. Skoro zatem rada gminy jest właściwa, a więc posiada zdolność prawną do władczego rozstrzygania w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (jego uchwalenia, zmiany, uchylenia), to "w zakresie swojej właściwości" może również uwzględnić skargę na uchwałę w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, stwierdzając jej nieważność – uznał NSA.
Na podstawie:
Wyrok NSA z 18 listopada 2014 r., sygn. akt II OSK 2377/14, prawomocny
