Jeden z mieszkańców gminy wystąpił o stwierdzenie nieważności decyzji burmistrza w sprawie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla planowanej przez niego inwestycji, polegającej na budowie kurnika. Wniosek o unieważnienie decyzji burmistrza został przekazany został do SKO 2 października 2006 r., które jednak do dnia 5 kwietnia 2013 r. wniosku nie rozpatrzyło.


Wnosząc skargę do WSA na przewlekłość postępowania mieszkaniec wskazał, iż wniosek o unieważnienie decyzji złożył 2 października 2006 r. i do dnia wniesienia skargi postępowanie nie zostało zakończone. Podniósł, że przez okres 3 lat organ odmawiał wszczęcia postępowania w sprawie, naruszając art. 157 § 3 Kpa . Jego zdaniem organ naruszał również przepisy  Kpa  określające terminy załatwiania spraw w postępowaniu administracyjnym oraz nie stosował się do wytycznych zawartych w wyrokach WSA.


WSA rozpatrując sprawę podkreślił, iż przewlekłość jest nową instytucją wprowadzoną do kpa od 11 kwietnia 2011 r. na mocy ustawy z dnia 3 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania administracyjnego oraz ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2011 r., nr 6, poz. 18, zm. nr 76, poz. 409). Sąd zwrócił uwagę, iż ustawodawca modyfikując instytucję bezczynności i dodając w obrębie przepisów ją normujących nieznane poprzedniemu stanowi prawnemu pojęcie przewlekłości, nie zdecydował się na sformułowanie jego definicji legalnej. W uzasadnieniu wskazanego wyżej projektu ustawy nowelizującej poprzestano jedynie na określeniu przewlekłości jako prowadzenia postępowania w sposób "długotrwale nieuzasadniony", "wykonywaniu szeregu czynności w dużym odstępie czasu, bądź wykonywaniu czynności pozornych". W doktrynie wskazuje się, że przedmiotem skargi na przewlekłe prowadzenie postępowania jest podejmowanie w toku postępowania czynności zbędnych lub wykonywanie czynności pozornych, a także powstrzymywanie się od podejmowania czynności niezbędnych do rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy, co w konsekwencji prowadzi do nieracjonalnego przedłużenia terminu jej załatwienia. Elementem obiektywnym przewlekłości postępowania doktryna zalicza mnożenie przez organ czynności dowodowych ponad potrzebę wynikającą z istoty sprawy.

W ocenie WSA przewlekłe prowadzenie postępowania może zostać również określone jako nieefektywne. W ten sposób jest ono pojmowane również w orzecznictwie sądowym, gdzie wskazuje się, że przewlekłość obejmuje opieszałe, niesprawne i nieskuteczne działanie organów, w sytuacji gdy sprawa mogła być załatwiona w terminie krótszym, jak również nieuzasadnione przedłużanie terminu załatwienia sprawy. Bezczynność natomiast oznacza brak jakiejkolwiek aktywności organu administracji w danej sprawie.

Na podstawie:
Wyrok WSA w Poznaniu z 14 sierpnia 2013 r., sygn. akt IV SAB/Po 53/13

Przydatne materiały:
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. 2013 r., poz. 267)