Prokurator zaskarżył do sadu administracyjnego uchwałę rady miejskiej w sprawie przyjęcia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie gminy.
Zdaniem organu uchwała, jako akt prawa miejscowego powinna wejść w życie w terminie 14 dni od ogłoszenia lub w sytuacji szczególnej w terminie krótszym. Tymczasem – zgodnie z zapisem uchwały – weszła ona w życie z dniem podjęcia.
W ocenie prokuratora, nieogłoszenie uchwały w stosownym publikatorze powoduje, iż taka uchwała jest nieważna.
W odpowiedzi rada wyjaśniła, iż wbrew twierdzeniom prokuratora – uchwała nie stanowi aktu prawa miejscowego, a jedynie akt planowania, będący aktem prawa wewnętrznego.
WSA przyznał rację radzie.
Sąd przypomniał ugruntowane stanowisko judykatury, iż program opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt nie jest aktem prawa miejscowego i zaliczany jest do aktów planowania, będących aktem prawa wewnętrznego.
W związku z tym może wejsć w życie z dniem uchwlenia programu.
Do istotnych cech aktów planowania zaliczyć należy to, iż w ich treści obok postanowień o generalno – abstrakcyjnych charakterze znajdują się również postanowienia o charakterze indywidualno – konkretnym, natomiast jego normy adresowane są do podmiotów objętych strukturą organizacyjną gminy.
Na podstawie:
Wyrok WSA w Łodzi z 21 lipca 2015 r., sygn. akt II SA/Łd 454/15, nieprawomocny