Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.
Sprawa dotyczyła mężczyzny, który od grudnia 2011 r. do marca 2014 r. pobierał równocześnie zasiłek pielęgnacyjny oraz dodatek pielęgnacyjny.
Organy obydwu administracji uznały, że zaistniały przesłanki uzasadniające wydanie decyzji, że zasiłek pielęgnacyjny, wypłacony w tym czasie, stanowił świadczenie nienależnie pobrane.
Mężczyzna zaskarżył decyzję do sądu administracyjnego. Tłumaczył, iż składając wniosek o I grupę inwalidzką do ZUS nie został poinformowany, że nie może pobierać świadczenia z ZUS i MOPS jednocześnie.
WSA analizując sprawę uznał, iż na wniosku o przyznanie świadczenie pielęgnacyjnego nie znalazło się czytelne pouczenie o tym, że świadczenie to nie przysługuje osobie uprawnionej do dodatku pielęgnacyjnego.
Skarżący podpisał oświadczenie o tym, że nie jest uprawniony do dodatku pielęgnacyjnego, co w chwili składania wniosku było prawdą.
Zdaniem sądu zobowiązanie sformułowane na formularzu wniosku było ogólne i obejmowało obowiązek powiadomienia organu wypłacającego zasiłek pielęgnacyjny "o każdej zmianie mającej wpływ na prawo do zasiłku pielęgnacyjnego" bez wyraźnego wskazania, że dotyczy to sytuacji uzyskania prawa do dodatku pielęgnacyjnego. Z pouczenia nie wynikało wprost, że zasiłek pielęgnacyjny pobierany wraz z dodatkiem pielęgnacyjnym stanowi świadczenie nienależne.
Braki te WSA uznał za istotne.
Podkreślił, iż pouczenie zawarte na decyzjach o przyznaniu zasiłku musi być w wystarczającym stopniu zindywidualizowane i zrozumiałe dla wnioskodawcy. Musi zatem wskazywać, że pobieranie zasiłku pielęgnacyjnego nie może mieć miejsca w sytuacji uzyskania dodatku pielęgnacyjnego.
Na podstawie:
Wyrok WSA w Krakowie z 19 stycznia 2015 r., sygn. akt III SA/Kr 1319/14, nieprawomocne
Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.