Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.
Wójt gminy ustalił spółce opłatę adiacencką z powodu wzrostu wartości nieruchomości po zatwierdzeniu jej podziału.
Nie zgadzając się z zapadłym rozstrzygnięciem spółka odwołała się od tej decyzji.
Spółka tłumaczyła, iż rzeczoznawca wziął pod uwagę powierzchnię i położenie, jako czynniki wpływające na wartość nieruchomości. Jednak powierzchnie nieruchomości wzięte do porównania nie odpowiadały ich nieruchomości, która podlegała wycenie. Ponadto żadna z porównywanych działek nie była położona w tym samym obrębie ewidencyjnym.
Zdaniem spółki przy takich różnicach powierzchni i lokalizacji pojawiły się poważne wątpliwości co do podobieństwa nieruchomości i w związku z tym jej wyceny.
WSA rozpatrując sprawę przypomniał, iż nieruchomości podobne to takie, które są porównywalne pod każdym względem z nieruchomością stanowiącą przedmiot wyceny ze względu na położenie, stan prawny, przeznaczenie, sposób korzystania oraz inne cechy wpływające na jej wartość.
WSA zwrócił uwagę, iż podział nieruchomości wcale nie musi powodować wzrostu jej wartości. Nie można bowiem z góry przyjąć, iż sam fakt podziału pociąga za sobą automatycznie wzrost wartości. Wzrost ten musi być udowodniony, tak aby nie było wątpliwości co do tego, że rzeczywiście ma miejsce.
Opłata adiacencka opiera się na przypuszczeniu, że przez podział nieruchomości następuje wzrost wartości nieruchomości, jednak jest to tylko przypuszczenie, które musi być wykazane w sposób niewątpliwy.
Zdaniem sądu w sprawie porównywalność nieruchomości budziła wątpliwości. Nie można zatem stwierdzić, iż istotnie miał miejsce wzrost wartości nieruchomości wskutek podziału.
Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.
Na podstawie:
Wyrok WSA w Szczecinie z 27 listopada 2014 r., sygn. akt II SA/Sz 456/14, nieprawomocny