Gmina nałożyła na spółkę karę pieniężną za zajęcie pasa drogowego, poprzez umieszczenie reklamy na siatce ochronnej rusztowania podwieszonego na elewacji budynku, bez zezwolenia.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej spółka wskazała na błędną wykładnię przepisu art. 40 ust. 12 w związku z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (jednolity tekst: Dz. U. Nr 19, poz. 115 ze zm.), poprzez bezpodstawne przyjęcie, że pas drogowy został zajęty, gdy w istocie brak było możliwości wskazania granic pasa drogowego. Głównym argumentem spółki było wskazanie, że w materiale dowodowym brak dokumentów, z których wynikałyby linie graniczne pasa drogowego. Bez ustalenia tych linii nie jest możliwe ustalenie zakresu pasa drogowego. W konsekwencji nie można nałożyć kar pieniężnych za zajęcie pasa drogowego - poprzez umieszczenie w jego ramach reklamy.

NSA uznał, że granicą pasa drogowego w stanie faktycznym sprawy jest ściana budynku, która oznacza koniec pasa drogowego i zarazem granicę działki. Zatem reklama umieszczona w ramach przestrzeni znajdującej się przed ścianą budynku mieści się w granicach pasa drogowego.

Jeśli na budynku przylegającym do granicy pasa drogowego zamontowana jest reklama w taki sposób, że jej powierzchnia wchodzi w przestrzeń powietrzną nad pasem drogowym, to zgodnie z określoną w art. 4 pkt 1 ustawy o drogach publicznych definicją ustawową pasa drogowego reklama ta jest obiektem zajmującym pas drogowy. Umieszczenie takiego obiektu, jako zajęcie pasa drogowego pod reklamę wymaga zezwolenia właściwego zarządcy drogi

Na podstawie:
Wyrok NSA z 15 maja 2013 r., sygn. akt II GSK 300/12, prawomocny