Rada miejska uchwaliła program opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie gminy.
Wojewoda stwierdził nieważność uchwały.
Organ nadzoru stwierdził, że brak jest prawidłowej realizacji przez radę upoważnienia ustawowego w zakresie zapewnienia bezdomnym zwierzętom miejsca w schronisku dla zwierząt. W programie bowiem wskazano, że wyłapywane zwierzęta umieszczane będą w schronisku w Czechach.
Rada tłumaczyła, iż żadna z tych norm nie stanowi, że schronisko dla zwierząt, któremu rada gminy zleca zapewnienie opieki nad zwierzętami bezdomnymi w ramach rocznego programu musi znajdować się na obszarze Polski.
Poznaj Linie Orzecznicze Lex >>>
Regulacje szczegółowe dotyczące "polskich" schronisk, nie mogą ograniczać możliwości świadczenia usług przez inne unijne schroniska. Taka interpretacja przepisów stanowiłaby nie tylko naruszenie podstawowych zasad swobody przepływu usług i przedsiębiorczości na obszarze Unii Europejskiej, ale również stanowiłoby naruszenie ustawy o świadczeniu usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
NSA uznał skargę za zasadną.
Prowadzenie schroniska dla zwierząt jest – w myśl ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 856 z późn. zm.) – działalnością nadzorowaną, poddaną wymogom ustawowym, i w którą ingerować może powiatowy lekarz weterynarii.
Zgodnie z ustawą gmina musi zapewnić bezdomnym zwierzętom miejsce w schronisku oraz wskazać schronisko, w którym wykonywane będą obligatoryjne zabiegi sterylizacji i kastracji bezdomnych zwierząt.
W ocenie sądu, realizacja przez gminę tego zadania nie może następować poprzez wskazanie schroniska znajdującego się poza terytorium Polski, nawet, jeśli miejscem jego położenia jest terytorium państwa – członka Unii Europejskiej.
Na podstawie:
Wyrok NSA z 2 lutego 2016 r., sygn. akt II OSK 3051/15, prawomocny
