Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.
Dwóch mieszkańców gminy zwróciło się do burmistrza o postawienie znaku zakazu B5 na drodze polnej, należącej do gminy, w części dojazdu na posesje.
Tłumaczyli, iż samochody ciężarowe, w tym TIR-y, urządzają na drodze postoje, co jest sytuacją bardzo uciążliwą i co było powodem wielu skarg do władz gminnych oraz Policji.
W związku z brakiem reakcji burmistrza, mieszkańcy wnieśi skargę na jego bezczynność do sądu administracyjnego.
WSA wyjaśnił, iż na procedurę umiejscowienia znaku drogowego składają się dwa elementy, a mianowicie: zatwierdzenie przez organ zarządzający ruchem organizacji ruchu i czynność faktyczna, polegająca na samym ustawieniu znaku zgodnie z zatwierdzoną organizacją ruchu.
Sąd przypomniał, iż w orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, że niedopuszczalna jest skarga na czynność faktyczną, jaką jest samo ustawienie znaku drogowego w danym miejscu.
Skoro zaś niedopuszczalna jest skarga na tego rodzaju czynność, to tym bardziej nie jest dopuszczalna skarga na bezczynność organu w tym przedmiocie – uznał sąd.
Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.
Na podstawie:
Postanowienie WSA w Olsztynie z 28 stycznia 2015 r., sygn. akt II SAB/Ol 188/14, nieprawomocne