Osadzony w zakładzie karnym mężczyzna wystąpił do prezesa sądu rejonowego o udostępnienie mu informacji publicznej w postaci wyroków sądowych.
W odpowiedzi organ przesłał mu zawiadomienie, o kosztach udostępnienia informacji publicznej. Chodziło o uiszczenie kosztów płyty CD, bowiem wnioskodawca zaznaczył, że żądana przez niego informacja publiczna może być przesłana w formie zapisu na takiej właśnie płycie.
Wezwanie do uiszczenia kosztów zostało opatrzone rygorem pozostawienia wniosku o udostępnienie informacji publicznej bez rozpoznania.
Wnioskodawca choć odebrał pismo wzywające go do uiszczenia opłaty, nie zareagował na nie.
W tej sytuacji jego wniosek pozostał bez rozpoznania.
Wnioskodawca złożył skargę do sądu administracyjnego na bezczynność organu.
WSA przypomniał, iż podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej może pobrać od wnioskodawcy opłatę w wysokości odpowiadającej "dodatkowym kosztom" związanym ze wskazanym we wniosku sposobem jej udostępnienia lub koniecznością przekształcenia tych informacji.
Ustalenie wysokości opłaty za udostępnienie informacji publicznej następuje w formie aktu, stwierdzającego obowiązek poniesienia opłaty oraz ustalającego jej wysokość, przy czym może to być np. "zarządzenie", "zawiadomienie", "wezwanie", "informacja", itp. Przyjęta nazwa nie ma znaczenia.
Wysokość ustalonej opłaty to po pierwsze: koszty przekształcenia informacji, np. z formy dokumentu papierowego na formę zeskanowanego pliku komputerowego, po drugie zaś: koszty udostępnienia informacji w sposób zgodny z wnioskiem, np. na dysku CD czy DVD, a także w formie kserokopii dokumentu.
W sprawie organ uzależnił wydanie informacji od wniesienia opłaty, co jest niezgodne z prawem, pozostając w tym samem w bezczynności w załatwieniu sprawy – uznał sąd.
Na podstawie:
Wyrok WSA w Poznaniu z 4 marca 2015 r., sygn. akt IV SAB/Po 82/14, nieprawomocny