Rada gminy ustaliła stawki opłat za korzystanie przez przewoźnika z przystanków komunikacyjnych, których właścicielem albo zarządzającym jest gmina.
Jeden z przewoźników zaskarżył uchwałę.
Zarzucił naruszenie przepisów ustawy z dnia 6 września 2011 r. o transporcie drogowym (Dz.U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874 ze zm.), zgodnie z którym uzyskane przez przewoźnika potwierdzenie uzgodnienia zasad korzystania z przystanków nie może powodować nakładania na przewoźników żadnych opłat za korzystanie z tych przystanków.
WSA nie będąc związany zarzutami skargi, uwzględnił ją, jednak z innego powodu.
Sąd badając sprawę ustalił, iż w uchwale rada zdecydowała się wprowadzić opłatę za jedno zatrzymanie środka transportu na przystanku komunikacyjnym w wysokości 5 groszy. Była to opłata stała i określono ją w maksymalnej ustawowo wysokości. Opłaty tej nie zróżnicowano we względu na standard poszczególnych przystanków bądź wielkość pojazdu, jakimi są wykonywane przewozy.
Sąd przypomniał, iż organ gminy jest zobowiązany do uwzględnienia kryterium niedyskryminacji przy ustaleniu opłaty.
Zdaniem sądu, organ ustalając na jednym, maksymalnym poziomie stawkę stałej opłaty za jedno zatrzymanie środka transportu na przystanku komunikacyjnym, nie uwzględnił tego kryterium.
Stała opłata jest bowiem dyskryminująca dla przewoźników dysponujących niewielkimi pojazdami, gdyż są oni zobowiązani uczestniczyć w takim samym stopniu w kosztach utrzymania przystanków jak przewoźnicy wykonujący przewóz dużymi pojazdami, mimo, że ich udział w powstaniu tych kosztów jest znacznie mniejszy – uznał sąd.
Na podstawie:
Wyrok WSA w Krakowie z 7 lipca 2015 r., sygn. akt III SA/Kr 1599/14, nieprawomocny