Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.
Rada miasta podjęła uchwałę, w której zaliczyła jedną z ulic do kategorii dróg gminnych.
Na uchwałę wniósł skargę wojewoda. Zdaniem organu nadzoru podejmując uchwałę rada nie respektowała wyroku WSA i faktu prawomocnego zwrócenia jednej z działek, po której przebiegała ulica, jej wcześniejszej właścicielce. W związku z tym w momencie podejmowania uchwały gmina nie dysponowała prawem własności wszystkich gruntów, po których przebiegała sporna ulica.
Gmina argumentowała, iż w dniu podjęcia uchwały w księdze wieczystej nadal figurowała jako właściciel działki.
WSA przypomniał, iż w obowiązującym od 1 stycznia 1999 r. stanie prawnym zaliczenie drogi do kategorii dróg gminnych jest możliwe tylko w odniesieniu do dróg stanowiących własność samorządu gminnego.
Uchwała właściwej rady gminy o zaliczeniu drogi do drogi publicznej musi być poprzedzona czynnościami, które zmierzają do przejęcia własności drogi przez gminę. Bez dysponowania przez gminę prawem własności gruntów po których przebiega droga, co do której podjęta ma zostać uchwała o jej zaliczeniu do kategorii dróg gminnych nie istnieje możliwość zgodnego z prawem podjęcie uchwały o zaliczeniu drogi do kategorii dróg gminnych.
Sąd uznał, iż podnoszony przez gminę argument, że w dniu podjęcia uchwały w księdze wieczystej nieruchomości nadal jako właściciel figurowała gmina, nie ma znaczenia w sprawie.
Prawomocne orzeczenie sądu o zwrocie nieruchomości jest skuteczne "erga omnes", tj. wobec wszystkich. Z kolei wpis do księgi wieczystej dla przeniesienia własności nieruchomości ma charakter deklaratoryjny, a gmina wiedziała, że treść księgi wieczystej wskazująca, że właścicielem tej działki jest gmina, jest niezgodna z rzeczywistym stanem prawnym.
Zdaniem sądu fakt, iż działka w chwili podejmowania uchwały nie była własnością gminy, stanowiła przeszkodę do zaliczenia ulicy obejmującej tę działkę, do kategorii dróg gminnych.
Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.
Na podstawie:
Wyrok WSA w Krakowie z 19 stycznia 2015 r., sygn. akt III SA/Kr 585/14, nieprawomocny