Prezydent miasta oraz SKO odmowiły przyznania wnioskodawcy zasiłku celowego z przeznaczeniem na remont związany z instalacją podwieszanego łóżka. Organy argumentowały, iż zasiłek celowy może być przyznany na zaspokojenie konkretnej potrzeby bytowej. Za taką należy uważać tylko tę, która związana jest z egzystencją, z codziennym życiem i codziennym zaspokajaniem potrzeb żywieniowych, zdrowotnych, mieszkaniowych, edukacyjnych. Za taką potrzebę nie można uznać wykonania podwieszanego łóżka w sytuacji gdy lokal dysponuje miejscem do spania - tradycyjnym łóżkiem.


W odwołaniu wnioskodawca wskazał, że ze względu na ograniczoną przestrzeń lokalu nie ma możliwości innego umieszczenia łóżka jak tylko jego instalację jako łóżka podwieszanego, i w związku z tym jest to jego niezbędna potrzeba życiowa.


WSA przypomniał skarżącemu, iż zasiłek celowy może być przyznany wyłącznie w celu zaspokojenia niezbędnych potrzeb bytowych. Art. 39 ust. 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jedn. Dz. U. z 2013. poz. 182 ze zm.) wymienia wprawdzie tylko przykładowo te cele jak: pokrycie części lub całości kosztów zakupu żywności, leków i leczenia, opału, odzieży, niezbędnych przedmiotów użytku domowego, drobnych remontów i napraw w mieszkaniu, a także kosztów pogrzebu, niemniej jednak to przykładowe wyliczenie wskazuje, że chodzi o takie potrzeby, bez zaspokojenia których osoba nie może egzystować, zagrożone są warunki jej istnienia, a w szczególności życie lub zdrowie.

Zatem zdaniem WSA zgłoszona przez skarżącego potrzeba z całą pewnością nie stanowi niezbędnej potrzeby bytowej w rozumieniu ustawy, a tym samym nie odpowiada celom pomocy społecznej. Wykonanie remontu związanego z instalacją podwieszanego łóżka, w sytuacji gdy skarżący posiada miejsce do spania, a problem jedynie leży w rozmieszczeniu posiadanych mebli, jest bez wątpienia potrzebą drugoplanową w stosunku do zabezpieczenia środków na zakup żywności, środków czystości czy leków, a więc potrzeb pierwszoplanowych. Podkreślić należy, że pomoc społeczna jest instytucją polityki społecznej państwa, mającą na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości. Natomiast stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy, trudne sytuacje życiowe należy rozpatrywać pod kątem niezbędnych potrzeb i życia w warunkach odpowiadających godności człowieka. Jak wynika z akt sprawy, MOPR stara się w stosunku do skarżącego jego potrzeby niezbędne zaspakajać, przyznając mu zasiłki celowe na zakup butów, kurtki czy żywności.

Zdaniem WSA prawidłowo odmówiono skarżącemu wnioskowanej pomocy z uwagi na to, że pomoc społeczna może jedynie zaspokajać te potrzeby, które odpowiadają celom pomocy społecznej.

Na podstawie:
Wyrok WSA w Kielcach z 12 września 2013 r., sygn. akt II SA/Ke 637/13, nieprawomocny