Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.
Jeden z mieszkańców gminy zaskarżył uchwałę rady miasta w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Jego zdaniem zmiana przeznaczenia dzierżawionych przez niego działek wyłączyła możliwość prowadzenia na ich terenie jakiejkolwiek działalności gospodarczej.
Rada uznała, iż mieszkaniec nie posiadał legitymacji do zaskarżenia uchwały.
WSA przychylił się do stanowiska rady.
Sąd zwrócił uwagę, iż uprawnienia dzierżawcy wynikające z umowy dzierżawy kształtuje przede wszystkim właściciel.
Tym samym w przypadku, gdy postanowienia planu miejscowego niweczą np. określony w umowie dzierżawy sposób używania i pobierania pożytków przez dzierżawcę, to wówczas nie dzierżawca – którego uprawnienia wynikają z umowy – ale właściciel może skutecznie wnieść skargę do sądu administracyjnego, kwestionując naruszenie przysługującego mu prawa własności w ten sposób, że nie może dalej wydzierżawiać swojej nieruchomości zgodnie ze swoja wolą.
Zdaniem sądu, w oparciu o art. 101 ust.1 ustawy o samorządzie gminnym, co do zasady nie może skutecznie wnieść skargi na miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dzierżawca nieruchomości objętej takim planem.
Jedynie wyjątkowo dzierżawca mógłby taką skargę skutecznie wnieść, gdyby plan miejscowy bezpośrednio regulował treść prawa dzierżawy wynikajacą z regulacji ustawowych np. art. 693 -708 K.c.
Zatem jeśli plan miejscowy zawierałby bezpośrednią regulację dotycząca umowy dzierżawcy (lub prawa dzierżawy), wówczas z takiej treści planu miejscowego legitymację do skutecznego wniesienia skargi mógłby wywieść także dzierżawca – uznał sąd.
Na podstawie:
Wyrok WSA w Krakowie z 9 stycznia 2015 r., sygn. akt II SA/Kr 1482/14, nieprawomocny