Sprawa dotyczyła odpowiedzi na pytanie czy w uchwale rada gminy mogła zróżnicować stawki za zajęcie pasa drogowego dróg gminnych w zależności od umieszczonych w nim urządzeń: sieci kanalizacji sanitarnej i wodociągowej - niższe, a wyższe - za inne urządzenia infrastruktury technicznej, w tym te zaopatrujące ludność w gaz.

WSA zakwestionował dopuszczalność różnicowania stawek opłat.

Z takim stanowiskiem zgodził się rówież NSA.

Sąd wyjaśnił, iż przepis art. 40 ust. 9 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (j.t.: Dz.U. z 2007 r., Nr 19, poz. 115, ze zm.) wprowadził możliwość zróżnicowania wysokości stawek, jednak wyłącznie przy zastosowaniu kryteriów w nim zawartych.Z treści artykułu nie wynika zatem możliwość zastosowania kryterium podmiotowego (w zależności, kto urządzenie umieszcza), przedmiotowego, odnoszącego się do funkcji, rodzaju substancji przemieszczanej danym przewodem, czy też okresu umieszczania urządzenia w pasie drogowym.

Co prawda wymogi techniczne jakim powinny odpowiadać sieci gazowe, są elementem odróżniającym je od sieci wodociągowych i kanalizacyjnych. Nie ma jednak racjonalnego powodu, aby z tego powodu różnicować obciążenie z tytułu opłat za zajęcie pasa drogowego – podkreślił sąd.

Na podstawie:
Wyrok NSA z 8 maja 2015 r., sygn. akt II GSK 593/14, prawomocny