Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.
Burmistrz ustalił na rzecz gminy lokalizację inwestycji celu publicznego, polegającej na budowie świetlicy wiejskiej na jednej z gminnych nieruchomości.
Właściciele sąsiedniej działki wystąpili z wnioskiem o wstrzymanie wykonania decyzji. Powoływali się na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody, poprzez utrudnienie dojazdu do ich gospodarstwa rolnego i spowodowanie trudnych do odwrócenia skutków, w przypadku, gdyby na sąsiedniej działce została wybudowana świetlica.
WSA wyjaśnił, iż wskazane przez skarżących niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków wystąpić może dopiero w związku z wykonaniem ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę.
Właściciele nieruchomości wnieśli zażalenie do NSA.
NSA przypomniał, iż przedmiotem ochrony tymczasowej mogą być jedynie takie akty lub czynności, które nadają się do wykonania i wymagają wykonania.
Tymczasem decyzja w przedmiocie lokalizacji inwestycji celu publicznego, która nie uprawnia inwestora do podjęcia robót budowlanych, to tego rodzaju aktów nie należy.
Wprawdzie decyzja ostateczna ustalająca lokalizację inwestycji celu publicznego, stanowi podstawę do dalszego procedowania, czyli ubiegania się inwestora o udzielenie pozwolenia na budowę, jednakże nie może to uzasadniać udzielenia ochrony tymczasowej.
Okoliczność, że decyzja ustalająca lokalizację inwestycji celu publicznego stanowi podstawę do wydania pozwolenia na budowę nie oznacza bowiem, że decyzja tego rodzaju podlega wykonaniu, a tym samym może spowodować niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków w rozumieniu powołanego wyżej przepisu.
Skutki tego rodzaju może wywołać dopiero, podlegająca wykonaniu, decyzja pozwalająca na budowę, która uprawnia do rozpoczęcia robót budowlanych – uznał NSA.
Na podstawie:
Postanowienie NSA z 7 listopada 2014 r., sygn. akt II OZ 1170/14, prawomocne
Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.