Artykuł pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego

Wójt gminy zadecydował o natychmiastowym odebraniu ciężko zaniedbanych zwierząt z jednego z gospodarstw w gminie. Większość zwierząt tam przetrzymywanych była przewlekle chora, niedożywiona, wychudzona i cierpiąca na choroby pasożytnicze.


Zwierzęta w dniu odebrania znajdowały się w gospodarstwie należącym do
spółki, która sprawowała nad nimi opiekę. I to właśnie spółkę wójt uznał za adresta decyzji i stronę wszczętego postępowania.

Zdaniem spółki organ skierował decyzję do złego podmiotu, bowiem to nie ona była właścicielem zwierząt. Sam fakt ich pozostawania na terenie należącego do spółki gospodarstwa nie czynił z niej automatycznie opiekuna zwierząt.


WSA uznał, iż skoro odebrane zwierzęta znajdowały się na terenie gospodarstwa należącego do spółki, to do osób zarządzających tych gospodarstwem należała dbałość i troska o stan zwierząt.

Sąd zwrócił uwagę, iż adresatem decyzji wydanej w trybie art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (t.j. Dz.U. z 2003 r., Nr 106, poz. 1002 ze zm.) może być zarówno właściciel zwierzęcia lub jego opiekun. Ustawa nie definiuje pojęcia "opiekun", w związku z tym pojęcie to należy rozumieć zgodnie ze znaczeniem potocznym, a więc jako troskę, dbałość, zajmowanie się.


Zdaniem WSA spółka została prawidłowo wskazana jako adresat decyzji o czasowym odebraniu zwierząt. I nie miało znaczenia, iż nie była właścicielem zwierząt w chwili ich odebrania.


Artykuł pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.