Bezzwłoczne postępowanie jeśli odpady trafiają na składowisko zamiast do RIPOK

Po jakim czasie gmina jest zobowiązana ukarać przedsiębiorcę zajmującego się odbiorem odpadów komunalnych i przekazującego te odpady bezpośrednio na składowisko zamiast do RIPOK?

Artykuł pochodzi z programu Prawo Ochrony Środowiska.


Po jakim czasie gmina jest zobowiązana ukarać przedsiębiorcę zajmującego się odbiorem odpadów komunalnych i przekazującego te odpady bezpośrednio na składowisko zamiast do regionalnej instalacji przetwarzania odpadów komunalnych? Z jakich przepisów wynika czas niezbędny na rozpoczęcie procedury administracyjnej?

Odpowiedź:

Artykuł 9x ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1399) - dalej u.u.c.p.g. nie określa wprost terminu, w którym przedsiębiorca naruszający nakaz art. 9e pkt 2 u.u.c.p.g. ma być ukarany, posługując się wyrażeniem "za pierwszy ujawniony przypadek".

Uzasadnienie:

Wyrażenie "za pierwszy ujawniony przypadek" należy interpretować w taki sposób, że postępowanie w sprawie nałożenia kary, o której mowa w art. 9x ust. 1 pkt 3 u.u.c.p.g., należy wszcząć bezzwłocznie, czyli jak tylko organ poweźmie wiadomość o naruszeniu art. 9e pkt 2 u.u.c.p.g., który nakłada na podmiot odbierający od właścicieli nieruchomości zmieszane odpady komunalne, odpady zielone oraz pozostałości z sortowania odpadów komunalnych przeznaczone do składowania obowiązek przekazywania ich do regionalnej instalacji do przetwarzania odpadów komunalnych.

Naruszenie tego obowiązku podlega sankcji dwustopniowej: za pierwszy ujawniony przypadek kara jest symboliczna (nawet gdyby do ujawnienia procederu doszło po wielomiesięcznym naruszaniu obowiązku), a dopiero kolejny ujawniony przypadek jest sankcjonowany wykreśleniem z rejestru działalności regulowanej. W tym przypadku również wykreślenie powinno nastąpić, jak tylko organ poweźmie wiadomość o kolejnym naruszeniu. Nie ma przy tym znaczenia, że np. do drugiego przypadku doszło po upływie np. dwóch lat, gdyż przepis art. 9x ust. 1 pkt 3 u.u.c.p.g. (ani żaden inny przepis tej ustawy) nie przewiduje przedawnienia deliktu (w przypadku "recydywy").

Stwierdzenie naruszenia pierwszego przypadku naruszenia art. 9e pkt 2 u.u.c.p.g. wymaga wydania decyzji ostatecznej, a gdy zostanie ona zaskarżona do sądu – decyzji prawomocnej, aby można było podjąć egzekucję nałożonej kary (gdy "za pierwszy ujawniony przypadek" przedsiębiorca nie uiści kary dobrowolnie). Co więcej, tak długo jak trwa procedura odwoławcza lub sądowoadministracyjna, nie można dokonać ukarania za "kolejny ujawniony przypadek", choćby przedsiębiorca przez cały ten okres woził odpady komunalne na składowisko.

Nie ma jednakże przepisów, które określałyby wprost termin, w którym organ powinien podjąć postępowanie w sprawie nałożenia kary, tj. czy to ma być tydzień od momentu ujawnienia czy też miesiąc. W tej sytuacji wydaje się, że skoro na mocy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 267) organ jest zobowiązany do bezzwłocznego załatwiania spraw, to ta zasada ma zastosowanie również w przypadku nakładania kar na podstawie u.u.c.p.g. Wedle stanowiska Sśdu Najwyższego pojęcie "bezzwłocznie" należy interpretować jako termin nie dłuższy niż 7 dni, co jednakże nie zawsze jest możliwe w przypadku załatwiania wielu spraw przez organy administracji. Jednakże można stwierdzić, że wszczęcie postępowania np. po upływie 3 miesięcy od dnia ujawnienia pierwszego przypadku naruszenia art. 9e pkt 2 u.u.c.p.g. byłoby terminem niedopuszczalnym.


Artykuł pochodzi z programu Prawo Ochrony Środowiska.