Celem ustawy (Dz. U. 80, poz. 432) jest zastąpienie dotychczas obowiązującej ustawy z dnia 12 listopada 1965 r. - Prawo prywatne międzynarodowe (Dz. U. Nr 46, poz. 290 z późn. zm.), która nie odpowiada już obecnym podstawom ustroju politycznego i społeczno-gospodarczego Polski, a także takim zjawiskom jak wzmożenie międzynarodowego ruchu osobowego, czy poszerzanie się przepływu kapitału, towarów i usług, powodujących w rezultacie powstanie różnorodnych sytuacji życiowych z elementem zagranicznym. Ustawa uwzględnia te zmiany, jak również trwający proces integracji europejskiej i towarzyszące mu prace harmonizacji prawa.
Nowe Prawo prywatne międzynarodowe dotyczy nieoznaczonego kręgu osób fizycznych i prawnych, a także jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, będących uczestnikami transgranicznego obrotu prawnego. W szczególności, ustawa zawiera szerszą - w stosunku do obecnie obowiązującej ustawy - Prawo prywatne międzynarodowe - regulację, uzupełniając ją w zakresie m.in. ubezwłasnowolnienia, dóbr osobistych osoby fizycznej i osoby prawnej, pełnomocnictwa, stosunków pomiędzy konsumentem a przedsiębiorstwem, czy prawo własności intelektualnej.
Ustawa określa prawo właściwe dla stosunków osobistych i majątkowych w zakresie prawa prywatnego (w tym handlowego i rodzinnego) oraz reguluje kwestie związane z odszukaniem, ustaleniem treści i stosowaniem prawa właściwego. Jego postanowienia odnoszą się także do umownych stosunków pracy w zakresie nieuregulowanym rozporządzeniem Rzym I (rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady nr 593/2008 z dnia 17 czerwca 2008 r. w sprawie prawa właściwego dla zobowiązań umownych - "Rzym I" (Dz. Urz. UE L 177 z 4.7.2008 r. str. 6).
Nowe Prawo prywatne międzynarodowe opiera się na założeniu, że do zadań prawa prywatnego międzynarodowego należy rozgraniczenie sfer działania różnych systemów prawnych w przestrzeni, sprawiedliwe i harmonijne usuwanie kolizji między nimi przy użyciu norm kolizyjnych zapewniających przewidywalność i jednolitość rozstrzygnięć. Celom tym służą najlepiej normy kolizyjne zupełne, posługujące się - w roli łączników - kryteriami pozwalającymi osiągać wskazane wyżej cele. Normy takie zdecydowanie przeważają w ustawie.

Artykuł pochodzi z programu System Informacji Prawnej LEX on-line
Źródło: www.sejm.gov.pl, stan z dnia 18 kwietnia 2011 r.