Z dniem 7 marca 2013 r. wejdzie w życie ustawa z dnia 4 stycznia 2013 r. o zmianie ustawy – Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 165), dokonująca wdrożenia do polskiego systemu prawa dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/56/WE z dnia 17 czerwca 2008 r. ustanawiającej ramy działań Wspólnoty w dziedzinie polityki środowiska morskiego (dyrektywy ramowej w sprawie strategii morskiej) (Dz. Urz. UE L 164 z 25.06.2008, str. 19).

W wyniku nowelizacji dział III ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 145, z późn. zm.) uzupełniony został o rozdział 3 „Ochrona środowiska wód morskich”. Przepisy nowego rozdziału określają ramy kompetencyjne do opracowania i wdrażania poszczególnych elementów strategii morskiej, w tym tryb i sposób opracowania  poszczególnych elementów strategii morskiej, tj. wstępnej oceny stanu środowiska wód  morskich, zestawu właściwości typowych dla dobrego stanu środowiska wód morskich, zestawu celów środowiskowych dla wód morskich i związanych z nimi wskaźników, programu monitoringu wód morskich oraz krajowego programu ochrony wód morskich.

Nowe przepisy zakładają, że organy administracji rządowej i samorządowej  wykonywać będą należące do nich zadania z zakresu ochrony środowiska wód z uwzględnieniem ustaleń zestawu właściwości typowych dla dobrego stanu środowiska wód morskich, zestawu celów środowiskowych dla wód morskich oraz ustaleń krajowego programu ochrony wód  morskich (obowiązek taki określa dodany do ustawy - Prawo wodne art. 61d). Ponadto organy administracji rządowej i samorządowej, państwowa służba  hydrologiczno-meteorologiczna, państwowa służba hydrogeologiczna oraz instytuty badawcze obowiązane będą do nieodpłatnego przekazywania danych niezbędnych do przygotowania wstępnej oceny stanu środowiska wód morskich, zestawu właściwości  typowych dla dobrego stanu środowiska wód morskich, zestawu celów środowiskowych dla wód morskich, programu monitoringu wód morskich oraz krajowego programu ochrony wód  morskich (w tym danych dotyczących wód śródlądowych), organom sporządzającym te dokumenty.

Należy również dodać, że art. 14 nowej ustawy zachowuje w mocy dotychczasowe akty prawa miejscowego wydane na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1220, z późn. zm.) do czasu wejścia w życie nowych aktów prawa miejscowego wydanych na podstawie wskazanego przepisu oraz przewiduje możliwość zmiany tych aktów. Na podstawie przepisu art. 13 ust. 3 regionalny dyrektor ochrony środowiska w drodze aktu prawa miejscowego w formie zarządzenia uznaje dany obszar za rezerwat przyrody. Ponadto w tej samej formie prawnej może on, po zasięgnięciu opinii regionalnej rady ochrony przyrody, zwiększyć obszar rezerwatu przyrody, zmienić cele ochrony oraz w określonych przypadkach zmniejszyć obszar rezerwatu przyrody albo go zlikwidować.