Uchwała rady nie może zastępować ustawy

Uchwała organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego nie może regulować jeszcze raz tego, co zostało zawarte w obowiązującej ustawie. Taka uchwała, jako istotnie naruszająca prawo, jest nieważna. Trzeba bowiem liczyć się z tym, że powtórzony przepis będzie interpretowany w kontekście uchwały, w której go powtórzono, co może prowadzić do całkowitej lub częściowej zmiany intencji prawodawcy.

Ustalenie w uchwale innej niż przyjęta przez prawodawcę odległości schroniska dla zwierząt od określonych obiektów jest sprzeczne z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1/2005 z dnia 22 grudnia 2004 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas transportu i związanych z tym działań oraz zmieniającego dyrektywy 64/432/EWG i 93/119/WE oraz rozporządzenie (WE) nr 1255/97.
Grzebowisko lub spalarnia zwłok zwierzęcych może być zlokalizowane na terenie zgodnym z planem zagospodarowania przestrzennego. Plan zagospodarowania przestrzennego jest nie tylko wyrazem polityki przestrzennej gminy (będącym jednocześnie źródłem informacji dla potencjalnych inwestorów), ale przede wszystkim jej prawem miejscowym. Oczywistym jest zatem, iż lokalizacja wszelkich obiektów na terenie gminy powinna być dokonywana z uwzględnieniem postanowień aktu tej rangi.
Rada miejska w uchwale określiła wymagania, jakie powinni spełniać przedsiębiorcy ubiegający się o uzyskanie zezwolenia w zakresie ochrony przed bezdomnymi zwierzętami, prowadzenia schronisk dla bezdomnych zwierząt, a także grzebowisk i spalarni zwłok zwierzęcych. Podstawę do podjęcia niniejszej uchwały zawiera przepis art. 7 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, stanowiący delegację do wydania aktu prawa miejscowego.
Organ nadzoru przypomniał, iż stanowione przez organy jednostek samorządu terytorialnego akty prawa miejscowego winny bowiem regulować kwestie wynikające z delegacji ustawowej w taki sposób, by przyjęte w oparciu o nią normy uzupełniały wydane przez inne podmioty przepisy powszechnie obowiązujące, kształtujące prawa i obowiązki ich adresatów. Ustawodawca, formułując określoną delegację do wydania aktu wykonawczego, przekazuje upoważnienie do uregulowania wyłącznie kwestii nie objętych dotąd żadną normą o charakterze powszechnie obowiązującym - w celu ukształtowania stanu prawnego uwzględniającego m.in. specyfikę, możliwości i potrzeby środowiska, do którego właściwy akt wykonawczy jest skierowany. Zatem z istoty aktu prawa miejscowego wynika niedopuszczalność takiego działania organu realizującego delegację ustawową, które polega na powtarzaniu bądź modyfikacji wiążących go norm o charakterze powszechnie obowiązującym. Uchwała organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego nie może regulować jeszcze raz tego, co zostało zawarte w obowiązującej ustawie. Taka uchwała, jako istotnie naruszająca prawo, jest nieważna. Trzeba bowiem liczyć się z tym, że powtórzony przepis będzie interpretowany w kontekście uchwały, w której go powtórzono, co może prowadzić do całkowitej lub częściowej zmiany intencji prawodawcy.
W kontekście przedstawionych wyżej wyjaśnień, zdaniem wojewody za sprzeczne z prawem należy uznać także postanowienie uchwały w zakresie słów: "humanitarny, pozwalający na uniknięcie ranienia zwierząt", powtarzające przepis rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2005 z dnia 22 grudnia 2004 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas transportu i związanych z tym działań oraz zmieniającego dyrektywy 64/432/EWG i 93/119/WE oraz rozporządzenie (WE) nr 1255/97. W przepisie tym - normującym ogólne warunki transportu zwierząt - wskazano, iż "nikt nie może przewozić zwierząt lub zlecać transportu zwierząt w sposób powodujący ich okaleczenie lub przyczyniający się do zadawania im cierpienia". Wojewoda podkreślił, iż rada gminy zobligowana jest do określenia wymagań, jakie powinien spełniać przedsiębiorca ubiegający się o uzyskanie zezwolenia. Tymczasem w uchwale, rada miejska ustalając, iż "transport zwierząt powinien odbywać się w sposób uniemożliwiający ich ucieczkę" nałożyła faktycznie na przedsiębiorcę obowiązki jakie powinien realizować już po uzyskaniu zezwolenia.
Nadto w uchwale określono szczegółowe wytyczne dotyczące lokalizacji schroniska. Jednak kwestia ta została unormowana w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1/2005 z dnia 22 grudnia 2004 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas transportu i związanych z tym działań oraz zmieniającego dyrektywy 64/432/EWG i 93/119/WE oraz rozporządzenie (WE) nr 1255/97. Ustalenie w uchwale innej niż przyjęta przez prawodawcę odległości schroniska dla zwierząt od określonych obiektów jest sprzeczne ww. rozporządzeniem.
Nadto z uchwały wynika, iż grzebowisko lub spalarnia zwłok zwierzęcych może być zlokalizowane na terenie zgodnym z planem zagospodarowania przestrzennego. Zdaniem wojewody wymaga podkreślenia, iż plan zagospodarowania przestrzennego jest nie tylko wyrazem polityki przestrzennej gminy (będącym jednocześnie źródłem informacji dla potencjalnych inwestorów), ale przede wszystkim jej prawem miejscowym. Oczywistym jest zatem, iż lokalizacja wszelkich obiektów na terenie gminy powinna być dokonywana z uwzględnieniem postanowień aktu tej rangi. Należy wskazać, iż omawiana regulacja uchwały wykracza ponad upoważnienie, wynikające z art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.
(NP/II/0911/304/378/09)

Artykuł pochodzi z Serwisu Samorządowego www.lex.pl/samorzad