TK zbada konstytucyjność procedury legislacyjnej zmian w ustawie o kuratorach sądowych

28 lutego 2017 r. Trybunał Konstytucyjny rozpozna wniosek Prezydenta RP, dotyczący prawidłowości procedury legislacyjnej ustawy z 9 lipca 2015 r. o zmianie ustawy o kuratorach sądowych (sygn. akt Kp 4/15).

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej wystąpił do Trybunału Konstytucyjnego w trybie art. 122 ust. 3 Konstytucji o zbadanie zgodności ustawy z dnia 9 lipca 2015 roku o zmianie ustawy o kuratorach sądowych z art. 121 ust. 3 i art. 122 ust. l w związku z art. 7 oraz art. 95 ust. l Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Zarzut niezgodności ustawy z w/w przepisami konstytucyjnymi opiera się na analizie przebiegu procedury ustawodawczej w zakresie trybu rozpatrzenia przez Sejm wniesionych do niej poprawek senackich, która to procedura - w ocenie Prezydenta RP - budzi poważne zastrzeżenia w aspekcie dochowania konstytucyjnych standardów procesu legislacyjnego.

Prezydent RP powołując się na stenograficzne sprawozdanie z posiedzenia Sejmu w dniu 5 sierpnia 2015 roku, wskazał na błędną formułę językową poddania pod głosowanie poprawek Senatu - głosowano bowiem za przyjęciem poprawek Senatu, zamiast za ich odrzuceniem - oraz na błędną interpretację wyniku głosowania.

Uzasadniając zarzut naruszenia art. 121 ust. 3 Konstytucji, Prezydent wskazał, iż na gruncie tegoż przepisu ustrojodawca przyjął konstrukcję jednego głosowania nad wnioskiem o odrzucenie poprawki Senatu oraz domniemanie przyjęcia, z mocy prawa, propozycji Senatu w razie nieuzyskania odpowiedniej większości. We wniosku podkreślono, iż konsekwencją przyjęcia nieprawidłowej formuły słownej było przeprowadzenie w Sejmie głosowania nad przyjęciem poprawek Senatu, podczas gdy na mocy art. 121 ust. 3 Konstytucji, Sejm w przypadku rozpatrywania decyzji legislacyjnych Senatu, powinien głosować jedynie nad wnioskiem o odrzucenie poprawek Senatu. Wnioskodawca podniósł, iż w głosowaniu nad przyjęciem poprawek Senatu do zakwestionowanej ustawy uzyskano wymaganą dla poparcia wniosku bezwzględną większość, stąd w sprzeczności z art. 121 ust. 3 Konstytucji oraz wynikami przeprowadzonego głosowania w Sejmie stoi stwierdzenie przez Marszałka Sejmu faktu odrzucenia poprawek Senatu w wyniku nieuzyskania wymaganej większości głosów.

Ponadto podniesiono, iż posłużenie się przez Marszałka Sejmu formułą słowną o poddaniu pod głosowanie wniosku o przyjęcie propozycji Senatu, a także stwierdzenie, po przeprowadzonym głosowaniu, odrzucenia ich przez Sejm wobec uzyskania bezwzględnej większości głosów narusza przepisy art. 54 ust. 6 i 7 Regulaminu Sejmu oraz ugruntowaną praktykę parlamentarną, a przedstawienie Prezydentowi RP ustawy, której brzmienie nie uwzględnia przyjętych przez Sejm poprawek Senatu, narusza także przepis art. 56 Regulaminu Sejmu, który wynika bezpośrednio z normy zawartej w art. 122 ust. l Konstytucji i ją doprecyzowuje.

Motywując zarzut niezgodności ustawy z art. 122 ust. l Konstytucji, Prezydent RP stwierdził, iż nie powinna zostać przedstawiona mu w trybie art. 122 ust. l Konstytucji, ponieważ nie została prawidłowo przyjęta przez Sejm i Senat. Prawną bowiem konsekwencją zaakceptowania przez Sejm poprawek senackich jest, na mocy art. 122 ust. l Konstytucji, wprowadzenie do tekstu ustawy przyjętych przez Senat - a następnie zaaprobowanych przez Sejm zmian. Wnioskodawca podkreślił, iż sam już sposób przeprowadzenia głosowania w sprawie wniosku o przyjęcie poprawek Senatu, stanowi, w świetle art. 121 ust. 3 Konstytucji i art. 54 ust. 6 i 7 Regulaminu Sejmu, naruszenie trybu postępowania legislacyjnego. Ponadto zaakcentował, iż naruszenie konstytucyjnych elementów procesu ustawodawczego zyskuje szczególny wymiar w przypadku stwierdzenia, że Sejm poprawki Senatu odrzucił, podczas gdy bezwzględna większość posłów opowiedziała się za ich przyjęciem. Prezydent skonkludował, iż w wyniku pominięcia w ustawie, przyjętych przez Sejm poprawek Senatu, naruszone zostały kompetencje ustawodawcze Sejmu i Senatu, przyznane im na mocy art. 95 ust. l Konstytucji.

Z głównych tez wniosku Prezydenta RP wynika, iż istotą niniejszej sprawy nie jest merytoryczna ocena przepisu, ale skontrolowanie prawidłowości procedury legislacyjnej.

Trybunał Konstytucyjny rozpozna wniosek w pełnym składzie. Rozprawie będzie przewodniczyć Prezes TK Julia Przyłębska, która będzie także sędzią-sprawozdawcą.

Źródło: www.trybunal.gov.pl,