Środki ochrony w sprawach cywilnych będą uznawane w całej UE

Wszelkie zakazy lub ograniczenia wstępu, kontaktu, czy zbliżania się przez osobę stwarzającą zagrożenie do osoby, której zdrowie psychiczne lub fizyczne może być zagrożone będą uznawane we wszystkich krajach UE. Opublikowane w ostatnią sobotę rozporządzenie w tej sprawie będzie stosowane od 11 stycznia 2015 r.

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 606/2013 z dnia 12 czerwca 2013 r. w sprawie wzajemnego uznawania środków ochrony w sprawach cywilnych przewiduje prosty mechanizm uznawania środków ochrony orzeczonych przez sądy państw członkowskich, bez potrzeby przeprowadzania specjalnej procedury. Według rozporządzenia, aby powołać się na nakaz ochrony w innym państwie UE osoba objęta ochroną musi przedstawić zaświadczenie wystawione przez państwo, które wydało nakaz. Rozporządzenie przewiduje ustanowienie standardowego zaświadczenia, które ma zawierać wszystkie dane niezbędne do uznania i wykonania środka ochrony.

Nowa regulacja ma w ten sposób na celu zapewnienie ochrony potencjalnego poszkodowanego przed ponownym przestępstwem.

Rozporządzenie przewiduje także środki gwarantujące prawa podstawowe osoby powodującej zagrożenie. Państwo wydające zaświadczenie ma obowiązek zweryfikować, czy zachowane zostały prawa podstawowe osoby powodującej zagrożenie, takie jak prawo do rzetelnego procesu i obrony. Jeżeli środek ochrony zostanie zawieszony lub wycofany przez państwo, które wydało zaświadczenie, kraj, który zaświadczenie uznał zawiesi lub wycofa swoje uznanie oraz wykonanie środka ochrony. Będzie to możliwe po złożeniu wniosku przez stronę zainteresowaną. Zarówno państwo wydające zaświadczenie, jak i kraj, który je uznaje, mają ponadto obowiązek przekazywania informacji dotyczących środka ochrony (informacje o jego wydaniu, uznaniu, możliwym wykonaniu, sankcjach, czy o zawieszeniu lub wycofaniu) osobie objętej ochroną, jak i tej, która zagrożenie powoduje.

Rozporządzenie o wzajemnym uznawaniu środków ochrony w sprawach cywilnych jest uzupełnieniem dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/29/UE z dnia 25 października 2012 r. ustanawiającej normy minimalne w zakresie praw, wsparcia i ochrony ofiar przestępstw. Oba akty wraz z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/99/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie europejskiego nakazu ochrony, która odnosi się do środków ochrony orzeczonych w sprawach karnych, tworzyć mają spójny system ochrony i wsparcia ofiar przestępstw we wszystkich państwach członkowskich UE.

Rozporządzenie stosuje się od 11 stycznia 2015 r.