Sąd Najwyższy stwierdził, że tym samym do wydania i udostępniania spreparowanych fragmentów tkanek i narządów pobranych, w celu określenia przyczyny zgonu pacjenta będą mieć zastosowanie przepisy rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 21 grudnia 2010 r. w sprawie rodzajów i zakresu dokumentacji medycznej oraz sposobu jej przetwarzania (Dz. U. Nr 252, poz. 1697).
Sąd Najwyższy podzielił ponadto pogląd, zgodnie z którym kult pamięci osoby zmarłej, chociaż niewymieniony w art. 23 k.c., jest samoistnym dobrem osobistym. Wynikają z niego dla bliskiej osoby zmarłego, służące ochronie jej sfery uczuciowej, uprawienia do pochowania zwłok, ich przeniesienia lub ekshumacji, wybudowania nagrobka i ustalenia na nim napisu, odwiedzania i pielęgnacji grobu, kontemplacji, odbywania ceremonii religijnych.
(V CSK 256/10, LEX nr 794581)
Artykuł pochodzi z programu System Informacji Prawnej LEX on-line