Chodzi o roszczenie pasażera wynikające z art. 7 rozporządzenia (WE) Nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z 11.02.2004 r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającego rozporządzenie (EWG) Nr 295/9 (Dz. Urz. UE L 2004 r. Nr 46 s. 1). Rozporządzenie to przewiduje prawo do odszkodowania nawet do kwoty 600 euro w przypadku, gdy dochodzi do odwołania zaplanowanego lotu lub do jego znacznego opóźnienia.
Sąd Okręgowy w Warszawie miał poważne wątpliwości, czy powyższe roszczenie przedawnia się w okresie jednego roku od dnia wykonania przewozu lub dnia, w którym przewóz miał być wykonany, zgodnie z art. 778 w związku z art. 775 k.c., czy też może chodzi o termin trzyletni z art. 4421 § 1 k.c. lub dziesięcioletni wynikający z art. 118 w związku z art. 120 § 1 k.c. Warszawski sąd nie wykluczał także możliwości wygaśnięcia takiego roszczenia w okresie dwóch lat od dnia przybycia do miejsca przeznaczenia lub od dnia, w którym statek powietrzny powinien był przybyć, albo od dnia, w którym przewóz został zatrzymany, zgodnie z art. 35 ust. 1 Konwencji o ujednolicaniu niektórych prawideł dotyczących międzynarodowego przewozu lotniczego, sporządzonej w Montrealu dnia 28 maja 1999 r. (Dz.U. z 2007 r. Nr 37, poz. 235).
Sąd drugiej instancji opowiadał się za przyjęciem dziesięcioletniego terminu przedawnienia - zgodnie z art. 118 w związku z art. 120 § 1 k.c. Sąd Najwyższy rozstrzygnął jednak, że wyżej wskazane roszczenie przedawnia się w bardzo krótkim - rocznym terminie zgodnie z przepisami kodeksu cywilnego regulującymi umowę przewozu osób, a ściślej - art. 778 k.c.
Uchwała SN z 17.03.2017 r., sygn. akt III CZP 111/16.
