Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 24 marca 2011 r., I CZ 109/10, LEX nr 786360, podkreślił, że przedmiotem zwrotu, w ramach rozliczania poniesionych przez strony kosztów procesu, zgodnie z zasadą ustanowioną w art. 98 § 1 k.p.c., są koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Do takich kosztów zaliczyć należy koszty wywołane czynnością procesową podjętą przez stronę w celu obrony jej interesu.
Z problematyką kosztów postępowania wiąże się również art. 3941 § 1 pkt 2 k.p.c., który odnosi się do zażalenia na postanowienie co do kosztów procesu, które nie były przedmiotem rozstrzygnięcia sądu pierwszej instancji. Do niezbędnych kosztów procesu zalicza się poniesione przez stronę koszty sądowe oraz koszty związane z udziałem w postępowaniu strony i wynagrodzenie jej pełnomocnika. Wobec tego, przedmiotem zażalenia na gruncie wymienionego przepisu może być jedynie postanowienie sądu drugiej instancji co do takich kosztów sądowych, które jako poniesione przez stronę, były składnikiem kosztów procesu niezbędnych do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Rozliczenie nieuiszczonych kosztów sądowych następuje według zasad przewidzianych w art. 113 u.k.s.c.
Artykuł pochodzi z programu System Informacji Prawnej LEX on-line