W obowiązującym kodeksie postępowania karnego zasadę legalizmu precyzuje art. 10 § 1 i 2, będący kwintesencją doświadczeń legislacyjnych co do regulacji tego zagadnienia w polskim porządku karnym na przestrzeni ostatniego stulecia (począwszy od 1928 r.) oraz sumą poglądów i doświadczeń nauki procesu karnego. Zgodnie z art. 10 § 1 k.p.k., organ powołany do ścigania przestępstw jest obowiązany do wszczęcia i przeprowadzenia postępowania przygotowawczego, a oskarżyciel publiczny - także do wniesienia i popierania oskarżenia o czyn ścigany z urzędu. Jak łatwo zauważyć, obowiązek ścigania został tu sformułowany w formie kategorycznego nakazu (normatywnej powinności) podjęcia przez organy procesowe określonego działania, polegającego na wdrożeniu ścigania karnego przez wszczęcie i przeprowadzenie postępowania przygotowawczego, gdy z posiadanych przez nie informacji wynika, że zachodzi uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa (art. 10 § 1 w zw. z art. 303 k.p.k.). Oznacza to, że stwierdzenie przez właściwe organy procesowe prawnej dopuszczalności i faktycznej zasadności ścigania obliguje je do wszczęcia i przeprowadzenia postępowania karnego o każde przestępstwo podlegające rozpoznaniu w trybie publicznoskargowym.
W systemie LEX znajdziesz zagadnienie powiązane z tym artykułem:
Śledztwo i dochodzenie
Najczęściej czytane w temacie:
Czytaj więcej w systemie informacji prawnej LEX
To zagadnienie zawiera:
Najczęściej czytane w temacie:
Czytaj więcej w systemie informacji prawnej LEX
