Sąd cywilny nie może kontrolować podstaw wydania decyzji administracyjnych

W postępowaniu cywilnym sądy nie są władne badać prawidłowości podjęcia decyzji administracyjnej, a w szczególności, czy istnieją przesłanki, które w świetle przepisów prawa materialnego stanowiły podstawę jej podjęcia - uznał Sąd Najwyższy.

Sąd Najwyższy w wyroku z 16 grudnia 2009 r., I CSK 175/09, LEX Nr 575811 podkreślił, że sąd nie może pominąć stanu prawnego stworzonego przez decyzję ani stanąć na stanowisku, że do stanu faktycznego będącego podstawą decyzji administracyjnej należało ustosunkować się inaczej niż uczynił to organ administracyjny, byłoby to bowiem równoznaczne z niedopuszczalnym kwestionowaniem przez sąd powszechny merytorycznej zasadności decyzji administracyjnej. Zachodzi zatem konieczność przyjęcia stanu prawnego wywołanego decyzją administracyjną i włączenia go do podstawy orzeczenia w sprawie cywilnej.

Stanowisko Sądu Najwyższego w tej kwestii wydaje się być jednolite. Podobne poglądy można bowiem odnaleźć w innych orzeczeniach Sądu Najwyższego z ostatnich lat. W postanowieniu z dnia 4 czerwca 2009 r., III CZP 28/09, LEX Nr 508951 Sąd Najwyższy stwierdził, że decyzja jest w zakresie objętym jej treścią - bez względu na motywy jej podjęcia wyrażone w uzasadnieniu - wyrazem stanowiska organu administracji publicznej wiążącym sądy w postępowaniu cywilnym. Sąd nie może badać, czy istniały inne przesłanki prawa materialnego, które, niezależnie od tych, jakie legły u podstaw decyzji administracyjnej, uzasadniały jej wydanie (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 czerwca 2009 r., I CSK 504/08, LEX Nr 511981).

Artykuł pochodzi z programu System Informacji Prawnej LEX on-line