Prokurator Lidia B. jako kierująca samochodem naruszyła nieumyślnie zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym. Skręcając z drogi podporządkowanej typu osiedlowego, nie wykonała prawidłowo tego manewru, nie zachowała należytej, szczególnej ostrożności, nie obserwowała należycie otoczenia, nie dokonała należytej oceny sytuacji na drodze i nawet nie zatrzymała się. Pomimo tego, że na jezdni przed jej samochodem znajdowała się już piesza L.W., nie ustąpiła jej pierwszeństwa.
Potrącenie pieszej
Potrąciła kobietę, czym spowodowała nieumyślnie wypadek, w którym piesza odniosła obrażenia ciała w postaci bólu i zawrotów głowy, braku węchu i smaku, bólu kręgosłupa i kości ogonowej oraz pogorszenia ostrości widzenia. Obrażenia te pociągnęły za sobą naruszenie czynności narządów jej ciała na okres trwający dłużej niż tydzień.
W konsekwencji tych zdarzeń, prokurator Prokuratury Okręgowej wniósł do Sądu Najwyższego wniosek o zezwolenie na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej Lidii B. Sąd Najwyższy uchylił jej immunitet 23 września br.
Opinia biegłego
Powołani do sprawy eksperci stwierdzili, że ruszając pojazdem, prokurator B. uderzyła lewą jego stroną w przechodzącą przez jezdnię pokrzywdzoną. Piesza przez krótki moment była wieziona na masce silnika, a następnie upadła na asfalt.
W następstwie tego upadku pokrzywdzona doznała obrażeń. Te okoliczności zostały ustalone w oparciu o opinię sądowo-lekarską oraz dokumentację medyczną z Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego. Z opinii biegłego wynika, że bezpośrednią przyczyną tego wypadku było niedostosowanie zachowania się przez kierującą pojazdem do zaistniałej sytuacji drogowej, którą mogła i powinna prawidłowo rozpoznać, gdyby we właściwy sposób obserwowała drogę i zachowała szczególną ostrożność podczas skręcania w lewo z drogi podporządkowanej. Konkluzje te są częściowo zbieżne z konkluzjami płynącymi z opinii biegłego sądowego ds. kryminalistycznej rekonstrukcji wypadków drogowych i techniki samochodowej.
Choć biegły ten stwierdził, że również i pokrzywdzona nie zachowała szczególnej ostrożności, decydując się na przejście przez jezdnię, to ustalenie to nie powoduje zakwestionowania naruszenia przez Lidia B. zasad szczególnej ostrożności.
Nieumyślne naruszenia prawa
Analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego na obecnym etapie postępowania wskazuje na duże prawdopodobieństwo tego, że kierująca pojazdem Lidia B. naruszyła – nieumyślnie – zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym określone w art. 25 ust. 1 Prawa o ruchu drogowym. Następstwem tego naruszenia był wypadek.
- Nie można też przyjąć, aby w realiach niniejszej sprawy czyn prokurator cechował się znikomym stopniem społecznej szkodliwości – orzekł sędzia sprawozdawca Marek Motuk. Przepis art. 1 par. 2 k.k. głosi, że nie stanowi przestępstwa czyn zabroniony, którego społeczna szkodliwość jest znikoma. Prokurator Lidia B. spowodowała zdarzenie, w trakcie którego niewątpliwie doszło do naruszenia istotnego dobra chronionego prawem w postaci zdrowia człowieka.
W uchwale Sądu Najwyższego-Sądu Dyscyplinarnego z dnia 16 maja 2018 r., sygn. akt SNO 18/18, trafnie zauważono, że sąd dyscyplinarny „poddaje analizie wniosek nie tylko pod kątem realizacji znamion przedmiotowych i podmiotowych zarzucanych czynów, ale także musi odnieść się do nich w optyce m.in. stopnia społecznej szkodliwości. Jednak biorąc pod uwagę specyfikę postępowania o zezwolenie na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej, uznać należy, że znikomy stopień społecznej szkodliwości czynu musi jawić się, jako oczywisty na podstawie dostępnego materiału dowodowego”. - W realiach niniejszej sprawy nie można stwierdzić owej „oczywistości” – podkreślił sędzia sprawozdawca.
Sędzia Motuk przypomniał przy tym, że postępowanie o uchylenie immunitetu prokuratorskiego przez wyrażenie zgody na pociągnięcie prokuratora do odpowiedzialności karnej nie jest postępowaniem rozstrzygającym o jego odpowiedzialności karnej, a kwestia ta zostanie dopiero rozstrzygnięta w prawomocnym orzeczeniu sądu karnego, który władny jest do obalenia domniemania niewinności określonej osoby w odniesieniu do czynu objętego wnioskiem o zezwolenie na pociągnięcia do odpowiedzialności karnej.
Uchwała Izby Odpowiedzialności Zawodowej SN z 23 września 2024 r., sygn. akt I ZI 28/24
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.
