Poseł Michał Jaros w interpelacji nr 24367 zwrócił uwagę rozbieżne interpretacje dotyczące opodatkowania czynności podejmowanych w ramach umowy koprodukcyjnej. Zdaniem posła wspólna realizacja filmu w wyniku realizacji umowy koprodukcyjnej nie jest świadczeniem odpłatnych usług na rzecz innego podmiotu, podlegającym opodatkowaniu w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Wnoszone przez strony umowy wkłady finansowe i rzeczowe nie stanowią wynagrodzenia za wykonane świadczenie (usługę) przez odpowiednio drugą ze stron, ale są środkiem niezbędnym do realizacji wspólnego projektu i, w jej wyniku, do nabycia przez każdą ze stron praw autorskich do eksploatacji utworu na określonych w umowie polach.
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów odpowiadając na interpelację wyjaśnił jednak, że polski ustawodawca nie skorzystał z możliwości wynikającej z zapisu dyrektywy w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zgodnie, z którym, każde państwo członkowskie, z zastrzeżeniem konsultacji z Komitetem ds. VAT, może uznać za jednego podatnika osoby mające siedzibę na terytorium kraju, które będąc prawnie niezależne, są ściśle związane ze sobą finansowo, ekonomicznie i organizacyjnie.
W związku z tym relacje zachodzące pomiędzy stronami umowy dotyczącej produkcji filmów (podatnikami VAT), dla potrzeb rozliczeń podatku od towarów i usług, należy oceniać zgodnie z ogólnymi zasadami obowiązującymi w zakresie tego podatku. Oznacza to więc, że w rozpatrywanym przypadku, jako świadczenie usług traktowane jest przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.
Artykuł pochodzi z programu System Informacji Prawnej LEX on-line
Źródło: www.sejm.gov.pl, stan z dnia 23 listopada 2011 r.