Polski sąd pyta ETS, kogo dotyczą klauzule niedozwolone

Sąd Apelacyjny w Warszawie pyta Trybunał Sprawiedliwości UE, czy jako działanie bezprawne należy traktować stosowanie przez danego przedsiębiorcę postanowienia umownego, które jest tożsame z klauzulą zawartą w rejestrze klauzul niedozwolonych, która była stosowana przez innego przedsiębiorcę.

Zapytania prejudycjalne SA w Warszawie opublikowane zostały w poniedziałek 15 czerwca w unijnym dzienniku urzędowym. Zdarzeniem, które stało się punktem odniesienia dla sporu, był wyrok Sądu Ochrony Konkurecji i Konsumentów, który w toczącym się przed nim postępowaniu cywilnym uznał w przypadku pewnego przedsiębiorcy stosowaną przez niego klauzulę umowną za niedozwoloną, czego skutkiem było jej wpisanie do rejestru prowadzonego przez Prezesa UOKiK. Po pewnym czasie przed Prezesa UOKiK w ramach postępowania administracyjnego trafiła sprawa innego przedsiębiorcy dotycząca praktyki naruszającej zbiorowe interesy konsumentów polegającej na stosowaniu zapisu umowy tożsamego z brzmieniem klauzuli zawartej w rejestrze w sprawie przedsiębiorcy, którego dotyczyło orzeczenie SOKiK.

SA w Warszawie w związku z wątpliwościami dotyczącymi interpretacji art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów stosowanej przez Prezesa UOKiK postanowieniem z 19 listopada 2014 r. (sygn. akt VI ACa 165/14) zdecydował o skierowaniu do ETS pytania, czy w świetle art. 6 ust. 1 i art. 7 dyrektywy 93/13 w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich w zw. z art. 1 i 2 dyrektywy 2009/22 w sprawie nakazów zaprzestania szkodliwych praktyk w celu ochrony interesów konsumentów stosowanie postanowień wzorców umów o treści tożsamej z treścią postanowień uznanych za niedozwolone prawomocnym wyrokiem sądu i wpisanych do rejestru postanowień wzorców umowy uznanych za niedozwolone, może być uznane w stosunku do innego przedsiębiorcy, który nie brał udziału w postępowaniu zakończonym wpisem do rejestru postanowień wzorców umowy uznanych za niedozwolone, za działanie bezprawne, stanowiące w świetle prawa krajowego praktykę naruszającą zbiorowe interesy konsumentów i stanowiące podstawę nałożenia kary pienięznej z tego tytułu w krajowym postępowaniu administracyjnym.

ETS nadał sprawie sygnaturę C-119/15 i postanowił o opublikowaniu wniosku prejudycjalnego w unijnym dzienniku urzędowym. Rozstrzygnięcie powinno nastąpić w ciągu maksymalnie 15 miesięcy od daty rozpoczęcia postępowania przed ETS, tyle bowiem trwa średnia oczekiwania na wyrok ETS dotyczący odesłania prejudycjalnego.