NSA: postępowanie dłuższe niż rok uznaje się za przewlekłe

Skarżący wniósł skargę na przewlekłość postępowania przed WSA w sprawie z jego skargi na decyzję SKO w przedmiocie dodatku mieszkaniowego. Zdaniem NSA skarga o stwierdzenie, że w postępowaniu przed WSA nastąpiła przewlekłość postępowania może być uwzględniona, jeżeli są podstawy do przyjęcia, że na skutek działania lub bezczynności sądu naruszone zostało prawo strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki (art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki; Dz. U. Nr 179, poz. 1843 z późn. zm.).

Konieczne jest więc ustalenie, że wystąpiła zwłoka w postępowaniu sądowym (przewlekłość postępowania) oraz że zwłoka w postępowaniu sądowym jest nieuzasadniona. Stosownie do przepisu art. 2 ustawy, o nieuzasadnionej zwłoce można mówić wówczas, jeżeli postępowanie w sprawie trwa dłużej, niż to konieczne, uwzględniając ocenę terminowości i prawidłowości czynności sądowych, ale także zachowań stron, a w szczególności strony, która zarzuciła przewlekłość postępowania. Ocena ta nie może być oderwana od obowiązku sądu rozpoznania wszystkich spraw wniesionych do sądu bez nieuzasadnionej zwłoki, przy zachowaniu zasady rozpoznawania spraw według kolejności ich wpływu oraz uwzględnieniu przepisów nakazujących rozpoznanie niektórych rodzajów spraw w ustawowo określonych terminach.
Sąd podkreślił, iż ustawa nie określa wprost jaki okres oczekiwania na rozpoznanie sprawy należy uznać za nieuzasadnioną zwłokę. Pewna wskazówka wynika jednak z art. 14 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r., który stanowi, że ponowna skarga na przewlekłość postępowania w tej samej sprawie może być wniesiona po upływie 12 miesięcy. Oznacza to, iż ustawodawca uznał za przewlekłe postępowanie, które trwa dłużej niż 12 miesięcy.
W rozpoznawanej sprawie prawo skarżącego do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki zostało naruszone. Skarżącego wezwano do złożenia wniosku o przyznanie prawa pomocy na urzędowym formularzu dopiero w dniu 30 marca 2010 r., mimo że skarżący z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata wystąpił w dniu 4 listopada 2008 r. Tak długiego okresu oczekiwania na nadanie biegu wnioskowi o przyznanie prawa pomocy nie uzasadnia zawieszenie postępowania sądowego postanowieniem z dnia 6 listopada 2008 r. Okoliczność zawieszenia postępowania nie wpływa na konieczność nadania biegu wnioskowi o przyznanie prawa pomocy. Podejmowanie czynności zmierzających do podjęcia zawieszonego postępowania dotyczy bowiem nie tylko Sądu, lecz także stron postępowania współdziałających z Sądem, a zatem strona ma prawo korzystania z pomocy profesjonalnego pełnomocnika przy podejmowaniu tych czynności.
(I OPP 27/10)

Artykuł pochodzi z Serwisu Samorządowego www.lex.pl/samorzad