Chodzi o ustawę z  30 listopada 2016 r. o zmianie ustawy o usługach płatniczych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2016 r. poz. 1997). Jej celem jest m.in. implementacja do polskiego porządku prawnego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/92/UE z dnia 23 lipca 2014 r. w sprawie porównywalności opłat związanych z rachunkami płatniczymi, przenoszenia rachunku płatniczego oraz dostępu do podstawowego rachunku płatniczego (Dz. Urz. UE L 257 z 28.08.2014, str. 214).


Rekomendacja ZBP

Z dniem 1 stycznia 2010 r. weszła w życie Rekomendacja Związku Banków Polskich dotycząca dobrych praktyk w zakresie przenoszenia rachunków oszczędnościowo-rozliczeniowych dla klientów indywidualnych na polskim rynku bankowym, która sprawiła, że przeniesienie rachunków bankowych stało się szybsze i wygodniejsze dla klientów indywidualnych. Rekomendacja ta nie jest jednak wiążąca dla dostawców usług płatniczych, stąd konieczne stało się uzupełnienie ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1572) o przepisy dotyczące przenoszenia rachunków płatniczych.

Przenoszenie rachunków między różnymi kategoriami dostawców

Procedury dotyczące przeniesienia rachunków płatniczych funkcjonują już więc pomiędzy bankami. Nowe przepisy mają jednak usprawnić także przenoszenie rachunków płatniczych pomiędzy poszczególnymi kategoriami dostawców usług płatniczych (np. przeniesienie rachunku płatniczego z banku do krajowej instytucji płatniczej). Uregulowanie kwestii dotyczącej przenoszenia rachunków płatniczych między różnymi kategoriami dostawców ma wpłynąć pozytywnie na konkurencję na rynku usług płatniczych i przyczynić się do wzrostu jakości świadczonych usług.

Obowiązki informacyjne

Nowe przepisy stanowią, że dostawca przyjmujący, który nie świadczy usług świadczonych przez dostawcę przekazującego w ramach prowadzonego rachunku płatniczego, nie będzie zobowiązany do ich świadczenia w ramach rachunku otwieranego przez niego dla konsumenta. Dostawca przekazujący lub dostawca przyjmujący będą mieli obowiązek poinformować konsumenta nieodpłatnie, na jego żądanie, w sposób przejrzysty i czytelny, o trybie przeniesienia rachunku płatniczego. Można będzie żądać np. informacji o opłatach związanych z przeniesieniem rachunku płatniczego, o ile są pobierane. Na żądanie konsumenta dostawcy udostępnią mu też nieodpłatnie dane dotyczące istniejących zleceń stałych i poleceń zapłaty, powiązanych z prowadzonymi przez tych dostawców rachunkami płatniczymi konsumenta, które są objęte przeniesieniem.

Upoważnienie do przeniesienia rachunku płatniczego

Po złożeniu przez konsumenta upoważnienia dostawca usług płatniczych rozpocznie przenoszenie rachunku płatniczego. W upoważnieniu do przeniesienia rachunku płatniczego konsument będzie mógł określić szczegółowo przychodzące polecenia przelewu i zlecenia stałe dotyczące poleceń przelewu oraz wyrazić zgodę na realizację poleceń zapłaty, które mają zostać przeniesione. W przypadku gdy rachunek płatniczy jest prowadzony dla dwóch lub więcej konsumentów, takiego upoważnienia udzielą wszyscy ci konsumenci.

LEX Banki
Artykuł pochodzi z programu LEX Banki
Już dziś wypróbuj funkcjonalności programu. Analizy, komentarze, akty prawne z interpretacjami


Szkoda ma być wyrównana niezwłocznie

Dostawca przyjmujący lub dostawca przekazujący będą musieli niezwłocznie wyrównać każdą szkodę finansową konsumenta wynikającą bezpośrednio z niewywiązania się przez danego dostawcę z obowiązków związanych z przeniesieniem rachunku płatniczego. Przez straty, o których mowa w art. 361 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, należy rozumieć opłaty i odsetki pobrane przez dostawcę przekazującego, które nie zostałyby pobrane w przypadku, gdyby dostawca wypełnił powyższe obowiązki, a korzyści, o których mowa w powołanym przepisie, to odsetki wynikające z oprocentowania środków na rachunku, które zostałyby naliczone, gdyby dostawca wypełnił swe obowiązki. Nowe regulacje mają być stosowane odpowiednio do przenoszenia rachunku płatniczego w ramach tego samego dostawcy.

Otwarcie rachunku płatniczego w innym państwie członkowskim

W nowych przepisach uregulowano także tryb postępowania w przypadku, gdy konsument zgłosi swojemu dostawcy zamiar otwarcia rachunku płatniczego w innym państwie członkowskim. W takiej sytuacji dostawca ten podejmie odpowiednie czynności w dniu wskazanym przez konsumenta, nie wcześniej niż po upływie 6 dni roboczych od dnia otrzymania informacji konsumenta, chyba że konsument i dostawca uzgodnią inny termin.

Obowiązki wobec KNF

Dostawca uczestniczący w przeniesieniu rachunku jako dostawca przekazujący ma co roku informować Komisję Nadzoru Finansowego o liczbie przeniesionych rachunków płatniczych oraz o liczbie niezrealizowanych upoważnień do przeniesienia rachunku płatniczego, a KNF co 2 lata musi przekazywać takie informacje Komisji Europejskiej.

Wejście w życie

Przepisy o przeniesieniu rachunku płatniczego wchodzą w życie w dniu 8 lutego 2017 r. Jedynie przepis dotyczący możliwości stosowania sankcji administracyjnej w postaci kary pieniężnej nakładanej na niektórych dostawców za niewypełnianie obowiązków związanych z przenoszeniem rachunków zacznie obowiązywać po upływie 20 miesięcy od dnia ogłoszenia ustawy.