Likwidacja nie w pełni umorzonego środka trwałego idzie w koszty

Jeżeli likwidacja nie w pełni umorzonego środka trwałego jest wynikiem utraty jego przydatności gospodarczej w ramach tego samego rodzaju działalności, to powstała strata jest kosztem uzyskania przychodów. Takie stanowisko przedstawił NSA w wyroku z 24 maja 2011 r.,

W przedmiotowej sprawie podatnik zwrócił się do organu podatkowego z pytaniem, czy po zakończonym 6 letnim okresie wynajmu lokalu będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowaną część wydatków poniesionych na inwestycję w obcym środku trwałym.
Organ podniósł, że 10-letni okres wskazany w art. 16j ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT nie może być skracany dowolnie przez podatnika, a w konsekwencji nie ma prawa do rozłożenia wydatków poniesionych na inwestycję w obcym środku trwałym w formie rat amortyzacyjnych na okres 6 lat. Organ stwierdził ponadto, że w sytuacji, gdy przed zakończeniem pełnego okresu amortyzacji inwestycji w obcym środku trwałym dojdzie do rozwiązania umowy najmu, wówczas nie ma możliwości zaliczenia niezamortyzowanej części tej inwestycji do kosztów podatkowych. W takim przypadku nie ma bowiem miejsca likwidacja środka trwałego, rozumiana jako jego zużycie (zniszczenie). Po zakończeniu umowy z właścicielem lokalu, podatnik nie będzie również mógł dokonywać dalszych odpisów amortyzacyjnych.
Ostatecznie sprawą zajął się NSA, który wskazał, że z ograniczenia z art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT wynika, że kosztem uzyskania przychodów będzie strata powstała w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli utraciły one przydatność gospodarczą z przyczyn innych niż zmiana rodzaju działalności. Pojęcia likwidacji środka trwałego nie można jednak interpretować zawężająco wyłącznie do fizycznego unicestwienia środka trwałego i to jeszcze w wyniku zdarzeń niezależnych od podatnika, bowiem takie rozumienie nie znajduje uzasadnienia ani w wykładni językowej, ani też systemowej czy celowościowej. Zdaniem sądu, ratio legis art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT polega na tym, że podatnik w ramach tego samego rodzaju działalności może dokonać likwidacji środka trwałego, jeżeli uzna, że środek ten utracił przydatność gospodarczą i dalsze jego użytkowanie nie ma uzasadnienia ekonomicznego. Wówczas powstałą stratę, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT, może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.
(II FSK 33/10)

Artykuł pochodzi z programu System Informacji Prawnej LEX on-line

Źródło: orzeczenia.nsa.gov.pl, stan z dnia 18 sierpnia 2011 r.